Sert Kaya

Kasabanın en yeşil çimenli evinin üst odalarından birini yolun her yanından görebilirdiniz. Evin en büyük odasıydı o. Açık camları odanın içindekileri görmenizi oldukça kolaylaştırıyordu. Güneş ışıklarının odaya bıraktığı turunculuğu yansıtan beyaz duvarların içi bomboştu. Camın tam karşısında duran iki kişilik büyük, pofuduk yatak gri renkteydi. Üzerine atılmış yeşil yastıklar ve yorgan etrafa saçılmıştı. Yatağın biraz ilerisinde, köşedeki dolabın kapakları sonuna kadar açılmıştı. Etrafa saçılmış kıyafetlerden bir genç kızın odası olduğu hemen göze çarpıyordu. Yandaki beyaz kapı açıldığında içeri dolan buğulu havayla birlikte bir kız odaya girdi. Beyaz teni sarıntığı havluyla uyum içindeydi. Islak kirpiklerinin arasından parlayan yeşil gözleri odasını kısaca taradı. Başını tıpkı vücudu gibi beyaz bir havluyla sarmıştı. Havlunun yanlarından çıkmış, ıslak, sarı saçları omuzlarına damlalar bırakıyordu. Çıplak ayaklarını yumuşak zemine bakarak odasında ilerledi genç kız. İnce bilekleğini üzerindeki havlunun köşesine dayamıştı, böylece havlu üzerinde sabit duruyordu. Bunun rahatlığıyla yere atılmış bir çift topuklu ayakkabının üzerinden atladı. Pencerenin önüne geldiğinde yeşil gözleri tenha sokağı bir kere taradı. Hemen ardından camdan birkaç adım gerileyerek havlusunu yere bıraktı. Güneş tenini yakarken bütün bedeni gözler önündeydi. Kıvrımlı hatları öylesine düzgündü ki bakan kesinlikle büyülü bir kız olduğunu hemen anlardı. Bir süre camın kenarında yüzüne çarpan havayı içine çekti. Burun deliklerinden geçen taze yaz havasıyla dolgun dudakları kıvrımlandı. Yüzüne yayılan rahatlamışlığın gülümseyişiyle dolabına ilerledi. Elini öylesine attığı zümrüt yeşili tonunda korseli bir üst çıkarttı. Askılı üstü giydiğinde dolgun göğüsleri daha belirgindi. Altına giydiği kot taytını da sevmiş olacaktı ki elini bacaklarında bir kez gezdirerek gülümsedi. Sarı saçlarını çözdüğünde omuzlarına düşen ıslak saçları elini birkez sallayarak diplerinmden şekil vermeye başladı. Saçlar sonunda düz bir şekilde omuzlarına düştüğünde boynuna taktığı zümrüt yeşili kolyesiyle görüntüsünü tamamladı. Saçlarını savurarka aynanın önünden ayrılmıştı şimdi. Hızlı adımlarla odasını geçtiğinde köşedeki dolaptan aldığı yeşil, dolgu topuk sandaletlerini giymişti. Kapısının arkasından aldığı çapraz takım çantasıyla odasından çıktı. İşte o sırada içine dolan bütün güneş sönmüştü genç kızın. Hiç görmeyi istemediği bir yüzle burun buruna geldiğinde gözlerini kısarak annesine baktı. Genede karşısındaki kendine çok benzeyen bu kadın daha erken davranarak konuştu.

"Nereye?"
"Hogsmeade'ye gideceğim. Neden?"
"Gidip o sümsük arkadaşlarınla takılma. Birazdan cepleri para dolu arkadaşlar gelecek. Eminim sen de onları çok seversin."
"Erkek avına çıkacak halde değilim. Canım sıkıldı."
"Çıkman lazım. Yoksa aç kalacağız. Sana burada kal dedim."
Genç kız son defa karşısında duran kadına baktı. Bu durumu hiç sevmemişti. Küçükken odasına kapatılıp annesinin eğlenceli kahkahaları arasında erkekleri tavlamasını dinlerdi. Şimdi bu görev ona da düşüyordu. Annesi tam-veela olduğundan çok daha güzeldi. Yaşına rağmen kadının kıvrımlı vücut hatları elbisesinin altında bile dikkat çekiyordu. Sarı saçları her zaman ışıkla parlardı ve teni gece bile parlayan pürüzsüzlüğe sahipti. Gözleri yırtıcı bir yılan gibi bakardı. Améth'i doğduğundan beri eğiten bu kadın istediği her erkeği tek bir bakışıyla bile tavlayabilirdi. Hatta Améth bazen bunu yapmak için veelalığa bile ihtiyacı olmadığını düşünürdü. Kadının şu anda üzerinde bulunan kırmızı elbise bütün kıvrımlarını hiç cimrileşmeden gözler önüne sermişti. Dolgun dudaklarına sürdüğü aynı tonda rujla Améth kadınları bile kendine çekebilecek güzellikte annesine baktı gene. Cebi para dolu, aptal erkekleri tavlamak için kıza ihtiyacı olmadığına emindi. Bu yüzden genç kız başka bir şey söyleme gereği duymadna hızla merdivenlere yöneldi. Elini trabzana bıraktı ve sakin adımlarla inerken "Geç kalmam." diye soludu. Kapıyı arkasından kapatırken annesinin sinirli haykırışı kulağına çalınmıştı. Oysa Améth artık erkeklerle oyun oynamaktan bile sıkılmıştı. Sonuçta hepsi elindeydi zaten, tek yapması gereken birazcık parlamaktı. Bu da onun için artık hiçte zor değildi. Güneşin yüzüne vurmasıyla beraber başını eğdi genç kız. Çapraz taktığı çantasına iki eliyle sarıldı ve tatlı adımlarla yolda ilerlemeye başladı. Sarı saçlarına yansıyan turuncu güneş ışıkları her adımında biraz daha artıyordu. Saçları havanın hareketiyle iki yanında salınıyordu. Birkaç adım sessizce yürümesinin arkasından yolun sonunda durdu. Topuklarında dönerek biraz önce çıktığı evine baktı. Odasının açık camından dışarıya çıkmış perdeleri rüzgarla sallanıyordu. Genç kız yüzüne gelen saçları tek eliyle geriye tarıyarak toparladı. Sonunda gözlerini kapatarak rüzgara eşlik etmeye başladı. Sokaktaki rüzgar arttı ve Améth birkaç saniye sonra kayboldu.

Genç kız gözlerini kapatarak kendine birkaç saniye tanıdı. Cisimlenmenin verdiği tatlı burukluğu atmak adına yüzüne çarpan rüzgarı biraz daha fazla hissetmeye çalışıyordu. Yere doğru bakarak gözlerini kırpıştırdığında kumlu yolu gördü. Hogsmeade'de olduğunu kumlu yolun tek bir taşına bile bakarak söyleyebilirdi. Güneş kumların üzerine parıltılar yayıyordu. Kızıllığın etrafa tanıdığı renk cümbüşünü görmek adına başını kaldırdı. Önüne gelen manzarayla bir süre sessiz kaldı. Okul zamanı pekçok öğrenciyi içinde barındıran Hogsmeade yazın bile tıklım tıklımdı. Köy artık taşmak üzereymiş gibi her yanından çeşitli kahkahalar saçıyordu. Büyücüler neşeli sohbetler veya bazen karanlık bakışlarla köyün içinde bir oradan bir buraya gidip duruyorlardı. Birkaç dükkan sahibi dükkanlarının önünde oturmuş harıl harıl muhabbet ediyorlardı. Göreve yeni başladığı belli olan bir dükkan çalışanını azarlayan yaşlıca bir adamın sesi bütün köyü inletiyordu adeta. Bir çocuk birazcık şekerle şeker dükkanını terk ediyordu. İki sevgili köşeden çıkmış birbirlerine sarılarak güneşin tadını çıkartıyor gibiydiler. Améth bu manzaraya baktığında gülümsemesine engel olamamıştı. Genede içine dolan burukluğuda kendi yaşıyordu. Hiçbir zaman doyasıya güldüğü anlar olmamıştı onun. Gerçek bir sevgilisi veya şeker aldırabileceği bir ailesi yoktu. Kimseye bir işi berbat etti diye bağıracak durumda da değildi. Bu ufak şeylere pek takılır gibi görünmüyordu ama bazen doğduğundan beri eğitildiği bu katı yapısına lanet ediyordu. Bir grup gencin çay dükkanına girdiğini gördü. Öğrenciler genelde oraya giderdi zaten. Kendisi de oraya gitmek için adımlarını atmaya başladı. Oraya girdiğinde gene bütün gözlerin ona döneceğinin farkındaydı, birkaç kız lanet savuraktı, belki köşedeki birkaç oğlan laf atacaktı. Genede Améth yerine oturduğunda herkes ne konuştuğunu unutup onu tartışacaktı. Hatta özellikle erkeklerin istemsiz bunu yapacağının farkındaydı. Genede bunu bile gülümseyerek karşılıyordu. Tek elini çantasının üzerinden çekerek kapıyı tuttu. Tokmağı sertçe çevirdiğinde kapı geriye bir zil sesi bırakarak açıldı. Genç kız içeri süzüldü ve çay kokularını içine çekti. Kaynıyan çaydanlıkların zil seslerinin tatlı kahkahaları dışında o anda çayhanedeki bütün sesler kesilmeye başlamıştı. Birkaç kız kahkahalarını yarıda kesip yanlarındaki oğlanların neye baktığını anlamak için döndüler. Erkeklerin hepsi muhabbetlerini çoktan kesmişti bile. Genç kız bu duruma alışkın kendine beğendiği iki kişilik masalardan birine yürüdü. Masaya doğru oturduğunda birkaç fısıldaşmanın başladığına tanık bile olmuştu. İleride oturan grup kendi arasında döndüğünde içlerinden birinin ona baktığını fark etmek zor olmamıştı. Genç kız onları daha önce de görmüştü. Okulda Leondier'de okuyan bir grup erkekti bunlar. Öyle çok büyük özellikleri yoktu, birkaç binadaki kızların onların çapkınlıklarını konuştuğunu duymuştu ama bu da Améth'i pek etkilemiyordu doğrusu. Genede çocuğun masalarından kalkması ve birkaç alaylı lafı arkasında bırakarak Améth'in masasına gelmesi ilginç bir durumdu. Genç kız ününü duyan birinin buna cesaret etmesini övgüyle karşılayabilirdi ama bu çocuğun tavırlarından Améth'i tanımadığı belli oluyordu. Rahatlıkla oturduğu karşısına oturan çocuğa diktiğinde gözlerini bir hareket bekliyordu. Gülümsemesinde tatlı bir alay vardı ama genç kız bunu sezdirmeyecek kadar ustaydı artık. Kehribar renkli gözleri gördüğünde gülümsemesi biraz daha şekillendi. Çocuk aslında yakışıklı bir çocuktu, kendinden emin tavırları ve iyi bir vücudu vardı. Améth okuldaki hemen hemen bütün kızları tavlayabileceğini az çok tahmin edebiliyordu. Genede Améth o kızlardan olmaktan çok uzaktı. Çocuk bunu fark etmemiş gibi bütün nezaketiyle ona sorusunu yönelttiğinde genç kız hafifçe gülümsedi. Resmiyetini bozmaya pek niyeti yoktu. Şayet bunu yapacak olsaydı veela yeteneğini kullanarak çocuğu tıpış tıpış arkadaşlarının yanına göndermesi gerekirdi ama bunun çok aşağılayıcı olacağına emindi. Bu yüzden bu seçeneği geçerek konuştu. "Yeşil çay sevmiyorum, teşekkürler." Çocuğun gözlerinden gözlerini çekerek yanında biten garsona döndü. Tatlı bir gülümsemeyle adama siparişini söylemeye başladı. "Ben bir portakallı bitki çayı alacağım. Beyfendinin masasına da benden bir yeşil çay bırakırsınız eminim. Hatta arkadaşlarıyla içmek isterse arkadaşlarına da lütfen."