Yazdığınız İlk ya da En Eski RP

Hogwarts'ta gece tüm ihtişamıyla orada duruyordu. Şatonun tüm koridorları artık uykulu bir sessizliğe bürünmüştü. Şatodaki her öğrenci uyuyordu, heyecandan ve korkudan yerlerinde duramayan birinci sınıflar hariç. Şimdi dolunay uzaklaşmaya başlamıştı. Siyah gürültülü bulutlar bir yorgan gibi örtmüştü geceyi. Taş merdivenlerde dolunayın o saf ve loş beyaz ışığını görmek olanaksızdı artık. Şimdi sadece ani, kararsız ve şiddetle gelen şimşeklerin yırtıcı, acıtan ışığı vardı. Tüm koridorlar gök gürültüsüyle yankılanıyordu. Magnus ilk gece nöbetinin bitmekte olduğunu düşündü. Buradan sonra hiç uyumadan derse girecekti. Halen devam eden gök gürültüsü ve şimşeğin sabahın ilerleyen saatlerine kadar devam etmesini diledi. İlk ders için arka planda şimşekler ve fonda gök gürültüleri hayli etkileyici olurdu. Cebinden eski model kostaklı saatini çıkardı. 06.14. Güneş çoktan doğmuş olmalıydı; ama ne kalın taş duvarların ardında ne de bulutların altında onun sıcaklığını hissetmek mümkündü. Magnus müdürün sözlerini hatırlayarak nöbetin bittiğine kanaat getirdi. Bu güzel güne yakışır bir kahvaltı çekmek lazım diye düşündü. Sıradaki koridorun sağ çıkışına doğru adımlarını hızlandırdı. Şimdi çok uzaklardan uyanmış öğrencilerin çığlıkları ve bir bina hayaletinin kahkahaları işitiliyordu.

***

Magnus dersliğin kapısından içeri girdi. Tozlu sıralar, büyük pencereler, gıcırdayan tahta döşemeler ona geçmişi hatırlattı. 20 yıl önce bu sıralarda oturup Hogwartsta profesör olabilmeyi dilemişti hep. Şimdi bu isteği gerçekleşmişti de. Kara tahtanın önüne geçip boş sınıfa baktı. Bir zamanlar herkes ona engel olmaya çalışırken dersi dinlemek için harcadığı çabayı hatırladı. Şimdi dinlemek için değil dinletmek için çaba harcamalıydı. Tekrar saatine baktı. Ders saati yaklaşmaktaydı. Hazırlanmak ve dersle ilgili dökümanları getirmek için malzeme odasına girdi. Aradığı şeyleri bulmak için çok uğraşmasına gerek kalmadı; ancak tüm bu belgeler tamamen eskimiş ve geçen yüzyıldan kalma gibi duruyordu. Mesela kim vampirleri hala tahtlarında oturan derebeyleri olarak görüyordu ki? Bunların hepsinin süprüntü olduğuna karar verip kendi eşyalarını getirmek için odasına gitmeye karar verdi. Malzeme odasından çıktığında erken gelen birkaç öğrencinin sıralarında oturmakta olduğunu gördü. Onlara gülümseyip günaydın dedikten sonra hızlı olmaya çalışarak odasına gitti.

Sadece on dakika içinde geri gelmişti; ama geldiğinde tüm sınıfın dolmuş olduğunu görüp şaşırdı. Derse olan ilgi onu memnun etmişti. Elindekileri masanın üstüne bırakıp sınıfa döndü ve kollarını kavuşturdu. Bir elinde de asası duruyordu. "Ben," Asasını tahtaya yöneltti ve hafifçe salladı. Beyaz bir tebeşir gıcırtılar yayarak adını tahtaya yazmaya başladı. "Magnus Lars Hallstad. En azından bu yıl Karanlık sanatlara karşı savunma dersinize ben gireceğim. Kişisel konulardan bilmeniz gerektiği kadar bahsedeceğim. Öncellikle adımın garip olduğunu düşünmüşsünüzdür. Nedeni Norveçli olmam. Bakmayın öyle göründüğü kadar soğuk biri değilim." Magnus hafifçe gülümseyip sıralar arasında yürümeye başladı "Yaygın inanışın aksine her Norveçli bahçesinde bir Norveç Pütürlüsü beslemiyor, sadece ben besliyorum. İlgilenenler için bekarım; ama öğrencilerle ilgilenmem." Magnus sınıftan hafif gülümsemeler yükseldiğini işitti. "Derse gelince," Ciddiyet şimdi baş göstermeye başlamıştı."Beni sevmeyebilirsiniz, bunu anlarım; ama dersime tam itaat isterim. Karanlık Sanatlar birçok açıdan çetindir, birçok alana yayılmıştır. Ve onun tamamını öğrenebilen bir büyücü dünya üzerindeki en tehlikeli kişi olacaktır. Ama Karanlık Sanatların öyle küçük yanları vardır ki, hafif bir asa sallamayla savrulabilir. İşte bu küçük yanları bu derste öğreneceksiniz." Magnus asasını bu sefer pencerelere doğrulttu ve salladı. Perdeler hızlıca kapandı. Siyah olmalarına rağmen şiddetli şimşeğin yoğun ışığını tutmada yetersiz kalıyorlardı.

"İlk dersimiz sözsüz büyüler hakkında. Bu zamana kadar lanetler ve karşı lanetlerden yeterince öğrenmiş olmanız gerekiyor. Şimdi ikili gruplara ayrılın ve sözsüz şekilde birbirinize karşı lanet ve lanet uygulayın. Hemen başarmanız gerçekten büyük bir mucize olurdu. O yüzden lütfen bugün başaramadığınız için kendinizi hüsrana uğratmayın. Başlayabilirsiniz." İkili gruplara ayrılan öğrencilerini izlemeye başlayan Magnus bütün ders boyunca sınıf içinde gezindi. Onlara yardımcı oldu. Gelişmeleri kaydetti. İlk günden sözsüz büyü yapabilen olmamıştı. Arada bir dayanamayan birisi ağzından büyülü sözleri kaçırıyor, sonra da çok ayıp bir şey yapmış gibi özür dilercesine elleriyle ağzını kapatıyordu. Bu durum onları daha çok geriyor. Bir de ağızlarından bir tek söz bile çıkaramamaları epeyce huzursuz etmişti. Koca ders saati boyunca ilerleme kaydetmediklerini düşünen öğrencilerin durgun hallerini görünce ders bitmeden onları saldı. "Bugünlük bu kadar yeter. İlk ders olması sebebiyle ödeviniz yok. Ama sonraki derse psikolojik olarak hazır gelmenizi istiyorum. Çıkabilirsiniz, teşekkürler." Magnus arkasını dönüp toparlanmaya başlamıştı. Sınıftan çıkan mutsuz ayak seslerini duyunca gülümsemesine engel olamadı. Öğretmenlik hayatının ilk dersi sona ermişti.

"Zaman… Acımadan geçiyor ve bir daha arkasına bile bakmıyor. Kimleri bırakıyor yolda? Ve kimleri kendisiyle beraber lanetli bir sonsuzluğa sürüklüyor? Mezarlarında rahatça uyumalarına neden izin verilmiyor? Alplerin, Karpatların, Uralların doruğundaki şatolarında kol geziyor ölümün pis bir taklitçisi. Soğuk bedenleri ile kansız vücutları tüm toplumları tehdit ediyor. Ama tek dayanamadıkları nokta var: kan!" Magnus sınıfın söylediklerini tartmaları ve hazmetmeleri için onlara kısa bir süre verdi. Bütün sınıf adeta büyülenmişti. Duyulabilen tek ses rüzgarın camları tıkırdatmasıyla oluşan hafif sesti. Perdeler sonuna dek sıkı sıkı kapanmıştı. Sınıf loştu. Yalnız bir tek spot ışık Magnus’un üzerindeydi. İfadesiz yüzünü ve ince hatlarını ortaya çıkarıyordu ve birikmekte olan kırışıklıklarını. Sınıfın derse devam edebileceğini düşünen Magnus konuşmasını sürdürdü. "Yaşlanmak onların asla anlayamayacağı, öğrenemeyeceği bir şey. Sonsuz huzur onlara çok uzak. Şimdi," Magnus sıraların arasında gezinmeye başladı. O sırada tahtanın önüne gerilmiş bej rengi deve derisinde portreler, çeşitli objeler görünmeye başlamıştı. "Neden üçüncü sınıftaki öğrencilerin öğrenmesi gereken konuyu altıncı sınıflara çıkardığımı merak ediyorsunuzdur. Öncelikle daha önceki işe yaramaz süprüntülerin yerini birçok yeni bilgi ve belge aldı. Bunun yanında size göstermek istediğim çok tehlikeli ve yeni ele geçmiş objeler var." Magnus sıraların arasından çıktı ve tahtanın önüne gelip bir portreyi durdurdu. "Vampirler sadece kanla beslenirler. Gece dışarıya çıkamama olayı ise sadece bir efsanedir. Ortalık yerde avlanmak istemezler çünkü. Onlar için her şeyin en gizemlisi ve soylusu üstündür. Bu bakımdan onların hayatı-hayat denebilirse- ilk çağ tragedyalarına benzer. Acı, ölüm, yaralanma, kan gibi küçük düşürücü durumlar karanlıkta sergilenir, göze görünmez. Gözle görünür yanları ise şatafat ve zarafettir. Birçok vampir başına buyruk, koloni ve gezgin olarak yaşamayı tercih etse de en eski vampirler, aslında Avrupa’nın en soylu ailelerinin çocuklarıydı. Yüzlerce yıllık lüksten vazgeçmek onlar için pek kolay olmadı. Hâlâ Transilvanya’da klasik tarzda yaşayanlar görülür. Modern olanlar ise aramızdadır. Sokaklarda dolaşırlar ama şehirleri pek sevmezler. Güvende oldukları tek yer büyük kırlar, ormanlar ve çalılıklardır." Perdede görünmekte olan resmi işaret etti. "Kont Orlok."




"Avrupa’nın başına gelen en kötü, en çirkin yaratıktır. Birçok kaynakta adı Nosferatu olarak geçer. Yüzyıllar boyunca korku ve dehşet saçmıştır. Transilvanya’da bir şatoda ikamet ederdi. Bu ise," Magnus yeni bir portre gösterdi.




"hepimizin yakından tanıdığı Vlad Tepes, ya da Kont Dracula. Aslında vampirsel özelliklerinin yanında Vlad Tepes, oldukça tarihi bir kişiliktir. Zamanında Osmanlı İmparatorluğu’nun başına çok iş açmıştır. Ancak onun diğer yanına göz atacak olursak, vampir olduğu hala kesin değildir. Bunun yanında geceleri tek başına ormanda yürüyüşlere çıkması, şatosunda odasının olduğu kulenin duvarlarında her gece tırmanmakta olan bir siluet görülmesi halk içinde korkuyu artırmıştır. Şatosunun yolundaki ormanda bugüne kadar örneği görülmemiş varlıklar ürettiği ve beslediği söylenir. Düşmanı olan aile yüzyıllar boyunca onun soyunu kurutmaya çalışmıştır. Mezarının gömüldükten bir hafta sonra açıldığında boş olduğunu herkes tarafından biliniyor." Magnus küçük bir asa hareketiyle deri perdeyi kaldırdı, masasının yanındaki sandığı masanın üzerine çıkarttı. Sandığın yanına giderken bir yandan da eline beyaz eldivenlerini giyiyordu. "Bu görmüş olduğunuz sandık çok kuvvetli lanetlerle kapanmıştır. Ancak ben birkaçını açmayı başardım. Şimdi size göstereceğim objeler daha önce insan gözleri önünde hiç sergilenmemiş olabilir. O yüzden kendinizi her şeye karşılıklı hazırlamanızı öneririm." Sandığın içinden çatlamış bir kafatası çıkardı. Oda bir anda dayanılması çok zor bir kokuyla kaplanmıştı. "Bu gördüğünüz bir vampire ait olduğu kanıtlanan kafatası. Gördüğünüz çatlak vampir yok etme yöntemlerinden biri olarak düşünülür ancak yanlıştır. Kafatasına kazık çakma onları sadece eğlendirirdi. Şimdi gördüğünüz ise en köklü yöntemlerden biridir, kalbe tahta kazık çakma. Kazığın üzerindeki kurumuş kan izleri hala kendini muhafaza etmeyi başarmıştır. Şu kararmış el kemikleri ise en garanti yöntemi gösterir. Kalbe kazık çakma ve ardından bedeni yakma. Yakılırken ortaya çıkan koku bütün bir şehri on yıllar boyunca etkisi altına alabilir. Ancak vücudun tamamını yakmak gerekir. Bu el kemiğinin tam anlamıyla yanmamış olduğunu görebilirsiniz. Bu yüzden bu vampirin geri dönüp intikamını almış olabileceğini söyleyebiliriz. Ve işte son parçamız, vampir dişleri. Bu dişler kurbanla temas ettiği anda derisinin içine zehrini boşaltır. İlk anda vampirleşme geri çevrilebilir. Ancak bir süre sonra insana dönüş imkânsız olacaktır." Magnus tüm objeleri sandığa özenle geri koydu ve teker teker lanetledi. İşi bittikten sonra perdeleri açtı. Perdelerin açılması pek fark yaratmamıştı çünkü hava oldukça yoğun bir bulut tabakasıyla kaplıydı. "İlk hafta olduğu için ödev vermeyeceğimi sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Bir parşömen uzunluğunda doğu vampir kültürü hakkında bir ödev istiyorum, çıkabilirsiniz." Sınıf dersten ayrılırken Hogwarts hayaletleri kadar beyazdı. Yüzlerinden ilk kez böyle şeyler gördükleri okunuyordu. Sınıftan ayrılmakta oklan son kız öğrencinin selamına karşılık verdi. "Teşekkürler Miss Dvorska, vampirler seninle olsun." Kız çığlık atarak sınıftan uzaklaşmaya başlamıştı. Magnus ise kızın çığlıkları arasında kaybolan bir kahkaha koyverdi.

Uçuşan siyah kadife peleriniyle kapıdan girdiği anda asasını dönüp bakmadan geriye çevirdi. Kapı bir ezilme sesiyle kilitlendi. Daha önce orada olmayan kürsünün yanına geldi ve dirseğini kürsüye koyup ağırlığını üzerine verdi. Tüm sınıf ne olduğunu anlamamış şekilde ona bakıyordu. Onlarca beyin ve hepsi – en azından çoğu bir şeyler öğretilmeye değer. Bu derste öğreteceklerinden açıkçası korkuyordu. Hala bunu yapıp yapmama konusunda şüpheleri vardı. Şu an konuyu değiştirip bir başka saçma ama güvenli bir şeyler öğretebilirdi. Ama yoluna devam etmeyi tercih etti. ”Bu derste öğreneceğiniz her bir büyü, her bir asa sallama bu sınıftan dışarı çıkmayacak. Bakanlığa ve çoğu büyücü ve cadıya göre buna hala hazır değilsiniz. Ancak yedinci sınıfa gelmiş ve artık reşit olmuş kişilerin bu büyüleri öğrenmesini -en azından kendinizi korumanız için gerekli görüyorum. Bu derste, Affedilmez Lanetleri işleyeceğiz.” Sınıftan birbirinden ilginç tepkiler yükselmişti. Slytherin’liler ‘nihayet’ der gibi bir inilti çıkarmışlardı. Gryffindor’luların bir sorunu yok gibi görünüyordu; ancak Magnus kendisinden şüphelendikleri yönünde bir izlenime kapılmıştı. Hufflepuff’lar ise endişeli görünüyordu. Ravenclaw’larda ise Bina Başkanlarına tam bir güven seziliyordu. Magnus onlara minnettar olduğunu belirten ve anlayacaklarını umduğu hafif bir işaret yaptı. ”Her şeyden önce birbirimizi tanımamız ve karşılıklı güveni önemsiyorum. Ben bu yılki Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinizin profesörü, Magnus Lars Hallstad. Diğer sınıflara yaptığım gibi size samimi olmayan ve tamamen gereksiz olduğunu düşündüğüm bir konuşma yapmayacağım. Sizler, reşit birer birey olarak karşımda duruyorsunuz. Bu bağlamda, ” Magnus arkasını dönüp tahtanın önüne geçti. ”Derse geçmemizin zamanı gelmiştir diyorum.” Şimdi binalar arasındaki ayrıma rağmen hepsi ortak bir zıtlığı paylaşıyordu: ders. Magnus masasının üzerinde duran kutuyu açtı. İçinde halen canlı olan bir Kabuluk vardı. Asasıyla onu kaldırdı ve sanki görülmez bir iple bağlanmış gibi havaya astı. Magnus derin bir nefes aldı ve derse başladı. ”Şimdi ilk lanetimiz. Imperio.” Büyüyü fısıldadığı anda Kabuluk hareket etmeyi bırakmıştı. Havada öylesine, Magnus’un istediği her yöne, Magnus’un istediği şekilde süzülüyordu. ”Affedilmez lanetlerden fiziksel açıdan en az zarar vereni olan Imperius laneti, kişiyi büyüyü yapanın kontrolüne alır. Ancak bu da affedilemez bir durumdur. Çünkü kişiyi hür iradesinden alır ve başka birine adeta kul eder. Muggle’ların insan hakları dediği bir zımbırtıya karşıdır. Lanetten kurtulmanın tek yolu vardır, direnmek. Uygulandığı anda bedende oluşan rahatlık ve mutluluk hissine karşı koymanız, kendinizi uyandırmanız gerekir. Yoksa ne kadar kontrol altında kaldığınız büyücünün insafına kalır. Magnus büyüyü sonlandırdığı anda yaratık kurtulmak için bacaklarını kıpırdatmaya, çırpınmaya başladı. Asasını tekrar ona çevirdi. ”İkinci lante, Cruciatus. Crucio!” Hayvan şimdi dayanılmaz bir acı çektiğini belli edercesine kaskatı kalmıştı. Acıdan hiçbir uzvunu hareket ettiremiyordu. ”Birçok cadı ve büyücüye, bu yöntemle çıldırana kadar işkence edilmiş, onlarla istenilen bilgi alınana kadar adeta oynanmıştır. Tarifi dayanılmaz bir acı verir. Aralıksız uygulandığında bedenin kendine hakimiyeti ortadan kalkar. Kişi sonunda irinleri olmayan bir Mimbulus Mimbletonia gibi, bir bitki gibi yaşar. Geçmişte bunu örneklerini görmek mümkün. Sihir Bakanları, Bakanlık çalışanları, seherbazlar, masumlar…” Magnus şimdi durgunlaştı. Sıra en zor olan büyüdeydi. Sınıfa şöyle bir göz gezdirdi. Herkes gerginleşmişti. ”Biraz sonra tanık olacağınız şey için üzgünüm. Avada Kedavra’nın hiçbir kurtuluşu yoktur. Arkasında iz bırakmaz. Temas ettiği anda öldürür. Ama neyse ki geçmişte bunu eğlence olarak kullananlar Azkaban’da ve biz de güvendeyiz.” Söylediği yalana kendi bile inanamadı. Ya tabi, Hogwarts koridorlarında dolaşanlardan bahsetmiyorum bile! Asasını Kabuluğa doğrulttu. ”Avada Kedavra” Kabuluk asadan çıkan yeşil ışınlar ona temas ettiği anda durdu ve gürültüye taş zemine düştü. ”Şimdi onları tanıdınız. Eğer bu büyüleri yapacak kadar tehlikeli bir kişiyle düellodaysanız –ki umarım hayatınız boyunca olmazsınız, basit bir Expelliarmus’un bile zaman zaman işe yarayabileceğini unutmayın. Muggle’ların dedikleri gibi, şeytan ayrıntıda gizlidir. Öğrenciler şok olmuş gibiydi. Kimilerini yüzünden tiksinti, kimilerinin ise memnuniyet okunuyordu. ”Çıkabilirsiniz, ödeviniz yok.” Bugün hiç açılmamış kitaplarını alıp sınıftan çıkmaya başladılar. Konuşmuyorlardı. Sadece ayak sesleri ve iyi günler dilekleri duyuluyordu. Magnus kendisine verilen selamları hafif bir baş hareketiyle cevaplandı. Son öğrenci de sınıftan çıktığında büyük pencerelerden dışarı, gökyüzüne bakıyor ve sonsuzluğu düşlüyordu.