Mercier'in Sihirli Yemekleri.

Saatlerdir dilinde aynı sözler dönüp dururken, ince biçimli bacaklarıyla da sözlerin ritmine uygun olarak hareket edip duruyordu. Ödevlerini çok önceden bitirmiş olmanın verdiği rahatlıkla kendini bahçeye atmış, ayakkabılarını da çıkarıp çimenler üzerinde durmak bilmeksizin dans etmeye koyulmuştu. Sıkıca kapattığı göz kapaklarının ardında onun yüzü vardı. Dudaklarının zevkle kıvrılmasını, kalbinin hızla daha da hızla atmasını sağlayan o sımsıcak bakışları hayal ediyordu her zamanki gibi. Ondan uzak bile olsa onu düşünerek mutlulukta kaybolabiliyordu. Siyah uzun saçları bir kez daha savrulup zarifçe boynuna çarpınca onun sert sakallarının tenine sürtünüşünü hatırlamıştı işte. Boynundan göğüslerine doğru süzülen terin bıraktığı ıslak yol tıpkı onun dilinin geride bıraktığı gibiydi. Tıpkı onun yanındayken heyecandan nefesnin kesilmesi gibi uzun süredir dans ettiği için yorgunluktan nefesi kesilmişti. Sonunda durmaya karar verdiğinde bacaklarının onu taşıyamayacak kadar güçsüz olduğunu fark etti. Eteğinin yukarıya toplanmasına aldırmadan kendini çimenlerin üzerine bıraktı boylu boyunca. Güneş kar beyazı teninde büyüleyici bir görüntü yaratırken kocaman gülümsüyordu. Mutluydu işte, ne olursa olsun mutluydu.

Neşesi iyice yayılırken sebepsiz bir kahkaha da güzel dudaklarından dökülüverdi bir anda. Çevresinde somurtkan suratlarla dolanıp duran diğer öğrenciler onu tuhaf bakışlar atsa da umrunda değildi. Ellerini başının altında birleştirip dans ettiği şarkıyı söylemeye başladı yine. Çevresindeki birçok sesin yanı sıra karnından yükselen bir gurultu da eşlik ediyordu şarkısına. Bedeninden yükselen bu ihtiyaç dolu sesle saatlerdir hiçbir şey yemediğini hatırlayınca yeterince dinlendiğine karar verip hemen ayağa kalktı. Zindanlara inmek oldukça itici bir düşünce olsa da öğle yemeğini bekleyemeycek kadar sabırsız olduğunu hissediyordu. Mutfağa giden yolda karşılaşacağı Selfier öğrencilerini değil de, onu bekleyen ev cinlerinin hazırladığı enfes yiyecekleri düşünerek sabırsızlıkla yola koyuldu. Korkusundan mı yoksa açlığından mı bilinmez bilinçsizce birbiri ardına hızlı adımlar atıyor çevresine çok fazla dikkat etmiyordu. Sonunda mutfağa ulaştığında sabırsızlığın da etkisiyle içeriye daldı. Açlığı sayesinde içeriye o kadar hızlı girmişti ki kurabiye yapmakta olan tüm kızlar ellerindeki malzemelerle kalakalmış koskoca mutfağa sessizlik çökmüştü. Yüzünde koca bir gülümsemeyle donup kalan Aderyn karşısındaki Mercier kızlarının da onun kadar şaşkın olduğunu görünce neşe dolu bir kahkaha daha attı.

Genç kızın kahkahasını karnından yükselen yeni bir gurultu takip edince tüm kızlar haline gülmeye başladı. Utançtan hafifçe yanakları pembeleşen genç kız kahküllerinin ardından onlara diktiği koca gözleriyle “Midemin küçük duyurusundan da anlayabileceğiniz gibi çok açım. Size katılmamın bir mahsuru var mı?” diye sordu. En tatlı ses tonunu ve sevimli tavrını takınmıştı bu soruyu sorarken. Başka zaman olsa kim olduğunu umursamaz doğruca yiyeceklerin başına çökerdi ama binadaşlarından oluşan bu zarif kızlar grubunun arasında öyle davranmayacak kadar terbiye almıştı. Kızların birçoğunu tanısa da hiçbiri ile fazla yakın olmaması onu yemeklere bir ifrit gibi saldırmaktan alıkoyan tek şeydi. Birazcık daha yakın olsalar sadece azıcık daha, hepsine içinde gizlenmekte olan oburu göstermekten çekinmezdi oysa. Sorusuna bir cevap almayı beklerken sabırsızlıkla yerinde kıpırdanıp duruyor gözleriyle tüm masayı taramayı da ihmal etmiyordu. Gözlerini yiyeceklere dikmiş sabırsızlıkla bakarken afacan bir çocuktan farkı yoktu her zamanki gibi.