Bulanık

Salı Mayıs 01, 2012 9:21 pm

Varşova'nın Londra'dan aşina olduğu acı soğuğuyla karşı karşıyaydı genç kadın. Gri, kalın paltosuna ve kapüşonuna rağmen soğuk iliklerine işlemişti ve olabildiğince hızlı adımlarla yürüyordu dar sokakta. Fakir muggleların yaşadığı, küçük bir mahalleydi burası. Etrafta tek katlı, boyası dökülmüş gecekondular çoğunluktaydı ve muggleların bu sefil hali Nona'nın içini acıtsa da zaten büyük boyutlarda olan kibirini daha da fazla besliyordu. Hiçbir zaman mugglelara karşı aleni bir nefret beslememiş olsa da onları küçük görürdü ve bu ona göre gerçekçilikten başka bir şey değildi zira büyücülerin mugglelardan üstün olmadığını kimse iddia edemezdi. Dünyaları adil bir şekilde ayrıldıktan sonra, muggleların dünyada bulunması onun için bir sorun teşkil etmiyordu. Yürümeye devam etti sokağın sonundaki dökük gecekonduya ulaşana kadar. Evin kapısına giden yoldaki çamurlara mümkün olduğunca az basmaya çalışarak kapıya ulaştı ve zarif eliyle kapıyı iki kere tıklattı. Kapıyı çalar çalmaz sert patırtılar geldi ve birkaç saniye sonra kapı büyük bir gıcırtıyla açıldı. Beyaz tenli, kirli sarı saçlı otuzlu yaşlarda bir adam kapıdaydı; gözlerinin altı yorgunluktan şişmiş, ölü gibi bakıyordu Nona'ya. Yorgun bir sesle fakat kibar bir şekilde "Buyrun?" dedi Lehçe. Nona küçümser bir bakış attıktan sonra, soğuk bir şekilde adamın dilinde konuşmaya başladı. "Tomaszewski ailesini arıyorum." Yıllarca annesi ve babası sandığı insanların gerçek anne babası olmadığını öğrendiğinden bu yana 3 yıl geçmişti. Henüz Hogwarts'ta okuyan bir öğrencinin böyle bir şeyi öğrenmesi oldukça yıkıcı olmuştu, aylarca bunun etkisinden kurtulamamıştı Nona. Üstelik sonradan yıllarca övündüğü saf büyülü kana sahip olmadığını da öğrenmişti. Babası bir muggledı ve ailesi sandığı insanlar yıllarca kandırmıştı onu safkan olduğu konusuda. "Yıllar önce gittiler buradan." dedi adam yine yorgun bir şekilde, bir an önce kapıyı kapatmak istiyormuş gibiydi. "Nereye gittiler, haklarında ne biliyorsan anlat." diye cevap verdi genç kadın. Onun bu sert tavırları karşısındaki adamda herhangi bir rahatsızlık uyandırmıyordu, sakince cevap verdi. "Ben küçüktüm, yeni çocukları olmuştu ve Bayan Tomaszewski vefat etmişti. Onun vefatından birkaç ay sonra Bay Tomaszewski ve küçük bebek burayı terk ettiler, evi de bize bıraktılar. İyi bir aileydi ama çok şanssızlık yaşadılar." Nona kuşkulu bir şekilde baktı adama, daha sonra sert üslubunu bozmadan devam etti: "Nasıl şanssızlıklar?" Adam endişeli bir şekilde Nona'nın arkasına doğru baktı ve hızlıca konuşmaya başladı tekrar. "Çok çocukları öldü. Hepsi de doğarken. Israrla çocuk yapmaya devam ettiler. Sonunda küçük kızları hayatta kaldı." Nona, ürperdiğini hissetti o anda; gerçek ailesi hakkında gerçek bir şeyler duymak tüylerini diken diken etmiş, kalp atışlarını hızlandırmıştı. Gözleri çok hafif doldu ve soğukkanlılığını kaybederek asasını çıkardı. "İkisi de muggle mıydı söyle bana!" dedi oldukça korkutucu bir şekilde. Adam korkuyla dolmuş bir şekilde birkaç saniye donup kaldıktan sonra telaşlı bir şekilde konuşmaya başladı. "Ne dediğini anlamıyorum, hemen defol git buradan." Cümlesini bitirdikten sonra ısa kapıyı sert bir şekilde kapattı. Nona kısa bir süre kapalı kapıya baktıktan sonra "Pislik! Pislikler!" diye bağırdı ve hızla arkasını dönüp koşar adımlarla uzaklaşmaya başladı. "İkisi de muggledı tabii, böyle bir yerde büyücü mü yaşar!" diye söylendi kendi kendine. Sürekli tekrar ediyordu benzer şeyleri. "Tabii ikisi de muggledı, seni bulanık! Bir de soruyor musun?" Gözlerinde yaşlarla hızlı hızlı yürümeye devam etti soğuğa aldırmayarak. Babasının muggle olduğunu biliyordu ve o ana kadar "Belki annem büyücüdür." diye umutlanmıştı fakat şimdi hiç ihtimal vermiyordu buna. Lanet ediyordu hayatına, hırsını nereden çıkaracağını bilmiyordu. İngiltere'ye, evine dönene kadar hafif bir şekilde ağlamaya devam etti.

-RP SONU-