Svetya; непопулярные

Paz Mayıs 06, 2012 10:36 am

23 Ekim 2005, Rusya, Saratov
Güneş tüm asaletiyle doğarken gecenin en karanlık anından, onunla birlikte bir bebek ağlaması duyuldu. Mavi gözlerini hayata ilk kez açan yeni bir ruh, belki de yeni bir başlangıç. Bembeyaz teni Saratov'un soğuk kışını kıskandırabilecek bir şekilde parıldarken, olgunlaşmış kiraz rengindeki küçücük dudakları bir gülümsemeyle kıvrıldı. Öyle umutlu bir sahneydi ki bu; gökyüzü ağlamaya başladı. O her şeyden habersiz bebek asla sevilmeyeceğini bilmiyordu oysa. Annesinin sıcak kolları arasına sokulurken masmavi gözleri sevgiyle parıldıyordu, küçük parmaklarını karşısında kendisine bakmakta olan yakışıklı adama doğru uzattı usulca. Ancak o adam, keskin bakışlarını çok kısa bir anlığına masum yüzünde gezdirdikten sonra umursamaz bir tavırla arkasını döndü. Ahşap kapının sesi kucağında bulunduğu annesini yerinden sıçrattı ve bebek Svetya ağlamaya başladı yeniden. Sanki o adamın gitmemesini ister gibiydi, onun dokunuşuna ve sevgisine ihtiyacı vardı. Etrafındaki doktorlar, verdiği tepkileri şaşkınca izliyordu o sırada. Yeni doğan bir bebeğin böylesine sağlıklı, böylesine güzel ve böylesine hareketlerine hakim olması hepsini hayrete düşürmüştü. Svetya'nın bu özelliklere o anda ihtiyacı yoktu aslında, tek ihtiyacı olan o yakışıklı adamdan biraz olsun sevgi görebilmekti. Ne yazık ki Tanrı ona hiç adil davranmamıştı ve belki de bir daha asla da öyle davranmayacaktı.

5 Eylül 2012
Durmstrong; bu kelime durmadan yankılanıyordu küçük kızın zihninde. Abisi, annesi öldükten sonra bu ailede kendisine sevgi gösteren tek kişiydi ve şimdi o da gidiyordu. Adını ilk kez duyduğu bu okul onu kendisinden ayırıyordu, artık kendisine birazcık olsun sevgi göstermeyen babasıyla bu kocaman malikanede yalnız kalma zamanıydı. Elindeki bavullarla büyük kapının önünde dikilen abisine doğru hızla atıldı küçük kız. Minik bedenini bu güçlü bedene yasladı ve kollarıyla sıkı sıkıya sardı onu, hiç bırakmak istemiyormuş gibi. Ne kadar gitmesini istemiyor olsa bile yapabileceği bir şey yoktu. Zorla da olsa geriye doğru çekilirken yaşlı gözlerle bu dev yürekli adama baktı. Kendisini hep koruyan, seven abisini izledi usulca. Babasıyla sarılırken bu kendisine karşı sevgisiz adamın yüzündeki gururlu gülümsemeye takıldı bakışları. Bir kez olsun kendisine de öyle bakamaz mıydı? Vedalaşma süreci bittiğinde, her zaman yaptığı gibi karanlık koridorların gölgesinde kayboldu babaları. Küçük su damlacıkları yanaklarından aşağıya doğru süzülürken onun arkasından bakıyordu istemsizce. Şimdi kalbi iki kez kırılmış küçük bir kızdı o. Abisi güçlü kollarını yeniden kendi bedenine kilitlediğinde bütün ilgisini ona çevirdi. ''Bundan sonra asla ağlama Svetya, sen güçlü bir kızsın ve hep öyle kal. Seni sevdiğimi de asla unutma.'' Dudakları Svetya'nın yanaklarında ıslak bir öpücük bırakırken hüzünle gülümsedi genç adam. Belki henüz on bir yaşındaydı ama Svetya'nın gözünde hep kocamandı o. Demir kapı arkasından kapanırken minik parmaklarıyla gözlerinden akan yaşları sildi, bir daha asla ağlamayacaktı. Saçlarını savurarak babasının kaybolduğu koridorlara doğru döndü ve elindeki oyuncak ayıyı bir kenara fırlattı. Kendinden emin adımlarla koridoru ve merdivenleri aşarak babasının çalışma odasının kapısını hızla açtı. Yedi yaşındaki bir kızdan beklenmeyecek hareketlerdi bunlar. Hızlıca kendisini masanın önüne attı, küçük yumruğunu ahşap zemine hızla vurdu. Okyanus mavisi gözleri alev alevdi. ''Ben de Durmstrong'a gitmek istiyorum.'' Henüz Durmstrong'un ne olduğunu bile bilmiyordu. İşte tam da o an, ilk ve son olmak üzere babasının yüzünde kendisine karşı bir duygu kırıntısı yakaladı; şaşkınlık.

5 Nisan 2018
Sihir Dünyası büyük bir karmaşanın içindeydi ama bu Svetya için önemli değildi. Yıllardır Durmstrong için yetiştiriliyordu ancak babası hiçbir zaman oraya girmesinin mümkün olmadığını söylememişti kendisine. Hogwarts'da ikinci yılıydı, on üç yaşındaydı, okulu yıkılmak üzereyken yeni bir düzene geçmişti, yeni açılacak olan Forestier binasında bir şansı olabilirdi ve abisi ölmüştü. Düşünceler zihninde yankılanırken siyah bavulunu aldı ve deri ceketinin fermuarını çekti. Malikanenin kapısı kendisi için son kez açılıyordu. Yıllardır değişmeyen duygusuz yüz ifadesiyle arkasında dikilen babasına döndü. Hayalleri yıkılmış bir adamdı o artık, abisi öldüğünden beri çok değişmişti. Şimdi de geriye kalan evladını da kaybediyordu. Svetya onun için önemsiz olduğunu biliyordu ama ağır adımlarla ilerleyerek güçlü gövdesine sarıldı. Son kez bu güven verici kokuyu duyumsadı. Ne kadar istese de bu adamdan nefret edemiyordu ve o an hayatında bir ilki yaşadı. Babası kendisine sıkıca sarıldı ve başının üzerine küçük bir öpücük kondurdu. ''Sen çok güçlü bir kızsın ve seninle gurur duyuyorum.'' Geriye çekilirken yüzünde hüzünlü bir gülümseme vardı. ''Elveda, baba.'' Bu yıkılmaz adamın gözlerinden süzülen yaşlar kendisini şaşkına uğrattı çok kısa bir an. Onun üzüntüsünü hissedebiliyordu ancak Svetya direniyordu; ağlamamak için. Yıllar önce abisine söz vermişti, onun öldüğünü duyduğunda bile ağlamamıştı bu yüzden. Onuruyla ölmüştü o. Okulunu korumak için, belki Durmstrong'un adı kirlenmişti ama Forestier binası oradan gelen ve hâlâ temiz yürekli olan öğrencilere kucak açmıştı. Şimdi Svetya Forestier için şansını deneyecekti. Belki de yıllardır kendisini hazırladığı şeye kavuşacaktı.

Kişiliği
Svetya hiçbir şekilde baba sevgisi görmemiş ve kendi kendisini yetiştirmiş bir kız. Bunun kişiliğindeki etkileri de fazlasıyla büyük bu nedenle. Sevgisiz büyüdüğü için sevgi göstermekten de yoksun, anlayacağınız pek arkadaşı yok. Çocukluğu boyunca dövüş sanatları eğitimi almış, Durmstrong'a girme hayaliyle. Ancak ne yazık ki başaramamış. Böylece iki yıl Beauxbatons eğitimi görmüş. Tabii hiç bir zaman alışamamış bu okula. Sonrasında da savaş çıkmış ve okul yıkılmış zaten. Savaş sırasında abisini kaybetmiş, bu nedenle evi de terk etmiş. Çünkü onu yaşadığı eve bağlayan tek şey abisinin varlığıymış. Evden ayrılınca Frostier için şansını demek istemiş ve bu sefer başarılı olmuş. Kişiliğine geri dönecek olursak eğer; Svetya çevresine karşı oldukça umursamaz ve soğuk bir kız fakat kibirli ya da ukala değil. Bunun yanında oldukça zeki ve bu özelliği hakkını vererek kullananlardan. Spora oldukça yatkın olmasının yanında Beauxbatons bünyesinde bulunduğu süre zarfında sanata karşı olan ilgisi de gelişmiştir. Örneğin müthiş bir resim yeteneği vardır ve acemice olsa da piyano çalabilir.

İlişkiler

xAslında aradığım pek bir şey yok diyebilirim. Yani siz kendi kurgularınızla gelirseniz çok şahane olabilir. Ancak birkaç dost arıyorum Svetya için ama bu dostların hepsiyle kurgu ve rp yapacağız şöyle en güzelinden. Onun dışında siz ne isterseniz ona göre bir şeyler ayarlarız.

Paz Mayıs 06, 2012 10:40 am

Bak karakter kurgusu burada. En en en yakının olmak istiyorum Gökçe'm. Böyle bbbbbbb....f olsunlar istiyorum. Zaten aynı binada karakterler. <3

Paz Mayıs 06, 2012 10:48 am

Tamam aşkitom, en güzelinden bir kurgu ayarlayalım ve Chrys ile Svet çok yakın olsunlar. Örneğin ikisi de bir şekilde diğerlerinden farklı olduklarından dolayı yakınlaşmışlardır. Svetya kalabalıkları sevmediği için tenha yerlerde takılıyor genelde işte yine böyle bir yerde karşılaşmışlardır. Sonra da çoook yakın olurlar. Hatta bunun rpsini bile yapalım.
love

Paz Mayıs 06, 2012 10:49 am

Yapalııııım love

Paz Mayıs 06, 2012 11:03 am

Pm'den geliyorum o zaman.

Ptsi Mayıs 07, 2012 2:35 pm

Ilsje soğuk, asabi bir kız. Aynı binadan olmalarına rağmen yalnız olmayı seven iki cadı olarak, birbirlerinin çevresinde olmaktan pek hazzetmeyebilirler. Sanırım pis bakışlarda ve ufak laf atmalarda kalır ama bu anlamsız anlaşmazlık ehe.

Svetya; непопулярные

Svetya; непопулярные

Geri: Svetya; непопулярные

Geri: Svetya; непопулярные

Geri: Svetya; непопулярные

Geri: Svetya; непопулярные

Geri: Svetya; непопулярные