paolo

Paz Nis. 08, 2012 9:53 am

İstenilen bina; Forestier
Kısaca karakteristik özellikler; Saldırgan, uyumsuz, patavatsız, içine kapanık.
İstenilen dönem; Son sınıf mümkünse.
[b]Örnek RP;[b]

Sabahın bu kör vaktinde bir sarsıntıyla uyandığında gözlerini ovuşturarak saatine baktı. Sonra çatık ve şaşkın kaşlarını karşısındaki siluete doğru kaydırdı. Stuart dişlek haliyle ona doğru sırıtıyordu. “Güneş doğduktan sonra garip bir şekilde horlamaya başlıyorsun. Seni sersem! ” dedi ona Stuart. Cayne ise, birden kafasına dank eden ani bir düşünceyle kendine geldi. Günün ilk dersi Kehanetti ve ona yetişmek için yarım saati vardı. Yataktan nasıl fırladığını ve okul pantolonunu üzerine nasıl geçirdiğini hatırlamıyordu. Tek bildiği gömleğini pantolonunun içine sokma zahmetinde bile bulunamadan ders kitap ve ıvır zıvırlarını kapmış olmasıydı. “Asam! Asamı bulamıyorum!” Yatakhanesinde deli gibi dönerken Stuart’ın elinde sallandırdığı çubukla ona dönüp gülümsediğini fark etti. Bu şeyin kendi asası olduğunu anladığında ise hiç düşünmeden çekip aldı. “Başkalarının eşyalarına…” ”Tamam biliyorum bana ders vermene gerek yok!” diyerek kestirip attı Stuart. On iki yaşlarında olmasına rağmen bıcırık boyu ve iksir derslerinde tam bir fiyasko olduğunu belli edercesine kömürleşmiş saçları vardı bu çocuğun. Cayne asasını da aldıktan sonra tam bir hışımla yatakhanesinden ayrılmak üzereydi ki bir şeyi hatırlamış gibi dönüp arkasına baktı. “Bu arada, aklıma gelmişken… İnsanları kendinle karıştırmamalısın Stuart. Sabah güneşinin ardından horlamaya başlayan sensin, ben değil.”

Ortak salona indiğinde Nona’nın da henüz yeni çıkıyor olduğunu fark edip kızın koluna yapıştı hemen. “Pes mi ettin yoksa beni beklemekten?” Kızın tuhaf bakışları onu kendine getirmiş ve jet hızıyla açıklama yapmasına imkân tanımıştı. “Biliyorum, biliyorum, daha erken uyanmalıydım, Kehanet kaçmaz öyle değil mi? Özellikle böyle bir Profesörün dersiyse!” İkisi de kıkırdadı. Cayne Kehanet’e hor gözlerle bakan bir tip değildi, fakat Profesör’ü diğer bazı öğrenciler gibi problemli bulduğu için dersteki performansı adeta yerlerde sürünüyordu. Dersi veren kişiye bir öğrenci ısınamadığı zamansa, bu durum dersten bile nefret etmesine yol açıyordu haliyle. Cayne, bu istisnaların dışındaydı üstelik. Profesör ne kadar sorunlu olursa olsun, Kehanet onun gözünde varlığını koruyacaktı. Ortak salonu geride bırakıp koridora ulaştıklarında ikisi de adımlarını bir hayli hızlandırmıştı. Cayne telaşlı adımları sayesinde birinci sınıflardan birine çarptığındaysa dönüp özür dileme fırsatı bile bulamamıştı. Bir an için Nona’nın dönüp ona baktığını ve kıkırdadığını hissetti. Kız işaret parmağıyla onun gömleğini işaret ediyordu. Cayne gömleğini pantolonunun içine isteksizce yerleştirirken, kızın, kravatını düzeltmesine de izin verdi. “Tamam, hadi, acele etmeliyiz!” Teşekkür etmeye bile çekiniyordu, oysa bu cümlesinin de bir teşekkür olduğunu Nona’nın anlamış olduğunun farkındaydı.

Kuleyi tırmandıktan sonra, sonunda kendisini derslikte bulabildiğine şükrediyordu. Sınıfa girer girmez burnuna gelen meyveli tütsü kokusuyla sabahtan yarım kalan uykusunun dağıldığını hissetti. Etrafı aydınlatabilmek için adeta çırpınıp duran mum ışıkları bu konuda oldukça başarısız görünüyorlardı. Cayne mum ışıklarından görebildiği kadarıyla yan yana iki boş minder fark ederek o tarafa doğru yöneldi. Nona’nın elini tutarak onu da kendi yanına doğru çekti. Neyse ki Profesör daha gelmemiş, diye düşünürken tam o sırada Profesör de çıka gelmişti aralarına. Geç kalanlardan olsa da her zaman şansının yaver gittiğini düşündü. Bir şekilde derslere vaktinde yetişebiliyordu son zamanlarda. Çalışkan bir öğrenci olmasa da mantığından yola çıkarak kazandığı sınavlar… Tabi ki bu seneden sonra daha da zorlu günler bekliyordu onu. Tam Profesörün gereksiz hoş geldiniz mesajlarına kulak asmamaya karar vermişken, duyduğu o son cümleye ister istemez kulak kabarttı. “…Sevgilinizden ayrılmadınız yahut sevgiliniz yoksa da edindiniz.” Bu sözlerden sonra gözleri nedense Nona’ya kaymış ve kızarık yanaklarını göstermemek adına yüzünü tekrar Profesöre çevirmişti. Profesör sonunda hoş beş laflarını bırakıp önlerinde duran tarot kartlarından bahsetmeye karar vermişti. Cayne, gözlerini kartlara doğru odaklamaya çalıştı. Profesör anlatmaya devam ettikçe altı kart seçmesi gerektiğini anlıyor ve dediklerini yapmadan önce onun yaptıklarına odaklanmaya çalışıyordu. Profesör kendisi için kartları seçtikten sonra onun izlediği yolu takip ederek ilk olarak üç tane kart seçmişti. Yara bandı, kahraman ve çıkmaz yol… Tıpkı Profesörün yaptığı gibi kartları yüzükoyun şekilde en soluna koydu. Daha sonra çektiği iki kartı da sağ tarafa koydu. Ölü beden ve hayal… En sonunda ise çektiği kartı kartların en sağına koydu. Ayna…

Profesör kartlarını yorumlarken adeta değişik bir karaktere bürünmüş ve onun gözünde buharlaşıp uçacak raddeye kadar gelmişti. Sonraki adımda diğer öğrencilerin kartlarını yorumlamaya başlamışken Cayne bunu fırsat bilip bu Profesörün tam bir ermiş olabileceğini fısıldamıştı Nona’ya. İkisi de kıkırdarken Profesör hiçbir şey fark etmemişti. Bir ara Nona’nın kartlarına bakmaya çalıştıysa da kız buna izin vermemişti. Profesör acaba onun falını ne şekilde yorumlayacaktı? Kendi falından çok onunkini merak ediyor oluşuna şaşırmıştı. İçindeki bu garip dürtülerle sıranın kendisine gelip çatmasını beklerken bir yandan diğer yorumlara da kulak kabartmaya başladı. Ders tamamen bittiğindeyse onu en çok neşelendiren şey geriye bir ödevin olmayışıydı. Neyse ki, bir dersin ödevinden yırtmıştı. Çıkarken kolunu Nona’nın omzuna atıverdi. Birlikte yorumları değerlendirebilecekleri koca bir günleri vardı daha.

Paz Nis. 08, 2012 10:10 am

Rütbe verilmiştir.

paolo

paolo

Geri: paolo