Kar ve Oyunlar

Jena & Iago
Yeni yılın yaklaşdığı karla kaplı bir haftasonu.

Güneşin parıltısını görmeyeli uzun süre olmuştu. Bugün nadirende olsa kendini göstersede, onun verdiği ısı donmuş olan gölü ve civarındaki karları eritmeye yetmeyecekti. Haftasonunun verdiği rahatlıkla günün geç saatlerine kadar uyuyan büyücü eline aldığı çay ve bisküvisüyle doğru göle doğru yürüyordu. Saçlarının bir kısmını örten renkli beresi, boynundan sallanıp bel hizasına kadar uzayan renki atkısı ve uzun siyah bina paltosuyla gülümseyerek yürüyor, bir yandanda sıcak çayını yudumluyordu. Etrafta birçok alt sınıf öğrencileri karın tadını çıkarıyor, kendilerinden geçene kadar kara bürünüp oyunlar oynuyorlardı. Gözlerden uzak bir noktaya çekilip, gölün üzerindeki köprünün kenarına oturdu büyücü. Ormana doğru giden yola bakıyor, bir yandanda buzun üzerinde ellerini suya daldırarak delik açan büyücüleri izliyordu.

Çayını yudumlarken uzaklara doğru dalıyor, kendini bir anda üç dört ay sonra baharın ortasında buluyordu. Yemyeşil bir orman, önünde saf bir suyun olduğu göl. Ellerini göle sokarak yüzünü yıkıyor, daha sonra arkasından gelen sesle irkiliyordu: “ Oğlum, Iago! “ Annesinin o unutamadığı billur sesiyle ona doğru gelişini izliyor ve tam sarıldıkları anda her şey normale dönüyordu. Küçük yaşta kaybettiği annesini o kadar özlüyordu ki onun acısı halen bilinçaltında bir yerlerde yaşıyordu. Iago annesinin intikamı için kendini yetiştirsede, kendisini hiç olmadığı kadar sakin görüyorlardı. Muziplik, şebeklik dendiğinde okulda akla gelecek ilk kişilerden olmasıda bu yönüyle intikam güden biri olmaktan ayırıyordu onu. Plastik bardakta çayın sonunuda içip ileri doğru fırlattıktan sonra elindeki bisküvileride köprünün kenarına koyup arkadaşlarına doğru ilerliyordu. İki tane bina arkadaşı olan kızın yanlarına ulaşmadan, elleriyle yaptığı kar toplarını üzerlerine doğru fırlatıp bağrıyordu: “ Yaşasııın kaaar! “ Kızların gülümsemeleri ve onun üzerine doğru gelmeleriyle olaylar fırtınası başlıyordu.

Iago önde kızlar arkada onu kovalıyor ve sonunda bir ses yükseliyordu: “ Expulso! “ sarışın kız Darya’nın büyüsü Iago’ya çarpmış, Iago bir anda olduğu yerde durup yere düşmüştü. İlginç bir şekilde hissettiği elektriğinde acısıyla daha kafasını kaldırmadan kızların üzerine kar toplarını atıp, onu yerde sıkıştırmaları ilgi çekici bir hal aldırmıştı. Eli yüzü kar içerisinde kalan Iago bir anlık hışımla iki kızıda yere doğru çekmiş, ellerini boğazlarına götürerek: “ Hayırdır güzeller, büyüyle şaka olmaz. “ diye fısıldadı. Ellerini geri çekerek, ayağa doğru kalkan Iago, kızların ayağa kalkmasını bekleyip ikisinede göz kırptı. Diğerinin arkasından giden Darya’nın belinin açık olduğunu gören Iago kahkaha atarak: “ Darya, iç çamaşırın kırmızı hazır yeni yılda yaklaşıyor kim bu talihli ? “ dedi. Darya’nın büyük bir öfkeyle asasını çekmesiyle, Iago korkak bir sesle: “ Ay, pardon şekerim. “ gibisinden bir ses çıkardı ve kızların yoluna devam etmesini izledi. Iago böyleydi, açık sözlü ve ukala; ama bir o kadarda arkadaşlarını seven ve koruyan birisi. Yine yalnız kalan Iago, gözlerini köprüye doğru ilerleyen sarı saçlı kıza kaydırmıştı. Jena, yani Mercierlerin sarışın afetlerinden. Gözleriyle, bakışlarıyla büyüleyen kız. Arkası dönük olarak ilerleyen kıza atmak için yere eğilip, büyük bir kar topu yaptı. Hızlı bir şekilde fırlattığı kar topu daha havadayken çalıların arkasına saklanıp gülümsemeye başladı.