Florance

Paz Haz. 24, 2012 10:46 am

İstenilen bina; Leondier

Kısaca karakteristik özellikler; Geçmişi ile çok güçlü bağları var. Hayatında onlarca kırılma noktası yaşadığı için depresif bir yanı var. Fakat buna rağmen hayata sımsıkı tutunmuş, güçlü yanıysa ona bahşedilmiş güzel bir özellik. Bu yönüyle neşeli, sevimli, sempatik, eğlenceli birisi. Bir çok ikilem yaşayan, düşüncelere boğulan ve doğruyu yanlışı bazen ayırt etmekte güçlük çeken bir yapısı var. O farklı düşünür ve farklı yaşar. Eğlencenin dibindeyken kusursuzca ölebilmeyi düşünebilecek kadarda acımasız. Kendisini kimse çözümleyemediği gibi insanlara ne yönünü göstereceği de belli değildir. Tamamen çelişkilerle dolu ilişkileri vardır. Karakteri de acı ve mutlulukla yoğurulmuş bir çelişkiden ibarettir.

İstenilen dönem; V

Örnek RP;

Kışın keskin soğuklarının yaşandığı bir geceydi. Lizzie soğuk rüzgârın haykırışını sıcak ve yumuşak yatağında dinliyordu. Çatılmış, karanlık kaşlarının altındaki gözlerinde şimşekler çakıyordu. Yüreği korkudan kaburgalarını parçalayacakmış gibi atıyordu. Henüz sekiz yaşında bir çocuğa göre fazlaca gelişmiş korku hissiyatını yenmesi gerektiğinin farkındaydı. Oda sokak lambalarının ışıltılarıyla azda olsa karanlıktan kurtuluyordu. Gece keskin bir gri rengiyle parlayan gözleri odanın tek bir noktasına asılıkalmıştı. Oda git gide kararıyor, bir şey pencereden giren sokak lambalarının ışığını emiyor, tüketiyor, her şeye egemen olan bir karanlığın içinde boğuyordu. Sinsice yayılan bu karanlık göz gözü görmeyeceği şekilde her tarafı kaplamıştı. Güneş yanığı teni, şaşkınlık ve korkudan grileşmişti. Zihni bir panik girdabına kapılmıştı, düşünemiyordu.

Salonun içerisinden gelen uğultular ve küçük gürültülerle Lizzié yataktan kendini atarak ayağa kalktı. Adımlarını tahta kapıya doğru korkuyla attı. O sırada evin zili çalmıştı. Kapının ardında küçük ve sevimli olan salonları vardı. Lizzié kapıyı açamadığı için dizlerinin üzerine çökerek kapının anahtar deliğinden baktı. Annesi ve babası ayaklanarak salonun ışığını açtı ve daha sonra da kapıyı açtılar. Siluet şeklinde gözüken, siyah orman pelerinlerine bürünmüş kalabalık -yaklaşık 6 kişi- bir grup Annesi ve babasını iterek içeriye girdiler. Annesi ve babası güçlü bir sarsıntı ile yere yapıştı. Lizzié'nin ise solgun yüzü acı ve çaresizlik gözyaşları ile ıslanmaya başlamıştı. Lizzié ne yapacağını bilemiyordu. Ağlamamaya ve ses çıkartmamaya özen göstererek kapının anahtar deliğinden bakmaya devam ediyordu.

Yere düşen anne ve babasını iki kişi saçlarından tutarak ayağa kaldırdılar. Anne ve babasının dışında herkesin ellerinde asa vardı. Lizzié aynı anda bir çok duyguyu yaşıyordu; acı, hüzün, korku, merak... En öndeki adam Annesi Eilén'e bakarak;

"Eilén, Aşkım! Sana demiştim değil mi?"

Dedi yüzünde çarpık, alaycı ve oldukça rahatsız edici bir gülüş ve bakışla. Babası D'arvan'nın ise yüzündeki sinirli ifade ile hemen dikkat çekiyordu, yumruk yapmış elini sertçe konuşan adamın suratına geçirdi. Adam sarsılarak;

"Lanet köpek!"

Diye haykırdı şiddetle. Arkadan iki adam hışımla D'arvan'ın boynuna asayı yasladı. Birisi D'arvan'ın suratına tokat attı ve tükürdü. Annesi Eilén;

"Seni yüreksiz, pislik; Glenn!"

Diye haykırarak elleri ile onu son gücüyle itekledi. Saldırganca davranışı ile Glenn denen adam Eilén'in dudaklarına yapıştı. O anda D'arvan delicesine, adeta yırtıcı bir hayvan gibi yanındakileri iki yana savurarak kendini Glenn ve Eilén'in ortasına atarak onları ayırdı. D'arvan'ın iteklemesiyle yere düşen adam asasını D'arvan'a yönelterek;

"Crucio!"

Diye haykırdı. Asasından çıkan ışık huzmesi D'arvan'a çarpmıştı. Yere acı haykırışlarla yığılan D'arvan'ın üzerine göz yaşları ile Eilén eğildi.

"Hayır! Hayır! Hayır!"

Eilén'in çaresiz haykırışlarına aldırmayan iki adam Eilén'i kollarından tutarak D'arvan'dan ayırıp koltuğa bağladılar. Glenn pis pis sırıtışlarından sonra kanları donduracak yüksek bir sesle kahkaha attı.

"Aşkım! Eilén! Seninle çıkarken beni bu yarım kanla aldattığını bilseydim, onu gözümü bile kırpmadan öldürürdüm! Ama henüz geç değil. Dokuz yıl önce bu yarım kanla kaçarak beni terketmen, bana yapabileceğin en büyük hataydı."

Diyerek elindeki asayı Eilén'in suratında ve vücudunun en hassas bölgelerinde gezdirdi. Eilén'se ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözleriyle D'arvan'a ve daha sonra Glenn'e baktı;

"Yeter! Yanlış hatırlıyorsun Glenn. Sana çık hayatımızdan demiştim. Seninle ayrılmıştık ve sen peşimi asla bırakmadın. Sen! Sen yüreksiz, adi bir pisliksin! Rahat bırak bizi..."

Diye haykırdı. Ardından Glenn kahkahalar atarak;

"Hayır aşkım. Senin beni bu lanet p*çle aldatmanı ve bu lanet olasıca melez köpek ile kaçmanı unutuyorsun. Eh tabii ki normaldir. Dokuz yıl oldu. İzinizi Rusya'ya kaçarak, en ücra kasabasında yaşayarak kaybettireceğini mi sandın? Ne oldu? Yıllar sonra seni bulabileceğim aklına bile gelmezdi değil mi?"

Dedi. Daha sonra şehvetle yanan dudaklarıyla savunmasız Eilén'in dudaklarını birleştirdi.

"Seni arzuluyorum Eilén."

Diye fısıldadı Glenn. D'arvan ise odanın köşesinde hala acı içerisinde kıvranıyordu. D'arvan bir muggle doğumlu ve Eilén'se safkan bir büyücüydü, bu yüzden Glenn içine sığdıramadığı bu nefreti bu gece yok etmek için gelmişti dostlarıyla. Adamlar Glenn'in fısıldamasını henüz ayrımsamıştı. Dört kişi koltuğu yatak odasına çektiler. Glenn'se yatak odasına girdi. Dört adam işlerini halletmişcesine çıktılar. Diğer adamlarla bir olup acı içinde kıvranan adama tekmeler indiriyorlardı. Bilinci azda olsa yerine gelen D'arvan son bir güçle yerinden kalkarak yatak odasına doğru yürümeye çalıştı. Lâkin ikinci adımda yeri yalayacak derece de serildi yere.

O sırada Eilén'İn acı dolu çığlıkları bütün evi sarıp sarmalamıştı. D'arvan ise boğulacak gibi öksürüyor ve gözlerinden yaşlar fışkırıyordu. Kısa bir süre sonra cübbesinin boyunluğunu düğümleyerek kapıyı açan Glenn dostlarına gülümseyerek;

"Eilén'i buraya getirin hemen! Bu melez köpeği öldürürken onun yüz ifadesini merak ediyorum. Hey! Ağzını da bağlayın, kulaklarımın pasını daha sonra yeni sevgilimin müziği siler..."

Diyerek onlara göz kırptı. D'arvan'ın teni daha şimdiden yaklaşan ölümün solgun saydamlığına bürünmüştü. Ardından acılar içerisinde, çaresiz D'arvan'a bakarak kahkahalar atan Glenn'in gözleri kapıdan giren yarıçıplak Eilén'e kaydı. Daha sonra eline asasını alarak D'arvan'ın göğüslerine ayağını bastı. Çılgınlar gibi bağıran Eilén'in kaykırışlarını dikkate almayan Glenn Sarp bir şekilde ayağını kaldırarak şiddet uyguladı. Ardından aralarından bir dost cebinden çıkardığı bıçağı Glenn'e uzattı. Eline aldığı bıçağı D'arvan'ın yüzünde şiddet uygulamadan gezdirdi.

Bıçağın soğuk çeliğini teninde hisseden D'arvan'ın bir şiddet uygulayacağından korkan Glenn ani bir hareketle bıçağı kavrayarak hızla gırtlağına geçirdi. Kıprkımızı kan adeta fışkırıyordu. Eilén çığlıkları kesmiş bir vaziyetle bayılmıştı. Glenn'se korkudan bıçağı yere fırlatarak;

"Halledin şu işi!"

Diye bağırdı. Adamlardan birisi asasıyla D'arvan'a;

"Avada Kedavra!"

Diye haykırdı. Asasından yeşil bir ışık demeti, gözleri kamaştıracak bir hızla D'arvan'a çarptı. Yavaşça uyanan Eilén'in, D'arvan'ın cansız bedeni ile karşılaşınca ağlamaya başladı. Çığlıkları ve haykırışları kulakları yırtıyordu sanki. Buna öfke seliyle karşılık veren Glenn;

"Senin sonunda bu lanet, yüreksiz, omurgasız, güçsüz melez köpek gibi olacak; Avada Kedavra!.."

Sözlerini bitirdiği zaman sersemlemiş bir sessizlik vardı. Yeşil ışık Eilén'i vurup onu öldürmüştü. Adamlarla beraber Glenn'de kahkahalarla evden çıkıp gitmişlerdi.

Lizzie sözlerin bittiği bu anları sanki iki saniye içerisinde yaşamışcasına sesini çıkartamıyordu. Göz yaşları suratını nemlendirirken zihni ne yapacağını muhasebe ediyordu. Kendini yere atarak ellerini yüzüne gömüp hıçkırmaya başladı. büyücü çok garip bir şekilde uyuşmuş, sanki dünyadan kopmuş gibiydi. Öfkeden beynine kan çıkmıştı ve şoka girmişti. Kendisini ayağa son bir güçle kaldırarak, Müstakil evlerinin penceresini açtı. Çimenlerin üzerine zıpladı, Çığlıklarla ağlayarak yardım çağırmak üzere oradan uzaklaştı.

Paz Haz. 24, 2012 8:40 pm

Rütbe verildi.

Florance

Florance

Geri: Florance