Yaz sonu.

Türünün örneğinden yeryüzünde sadece iki bin elli tane olan özel üretim 67 model Shelby Mustang'in gün ışığıyla harlanan gece mavisi cilası müthiş bir keyif veriyordu. Sinirliyken sürülmemesi gereken bir araç, tam Nils'e göre. Kızdırılması pek kolay olmayan, uğraşıldığı takdirde etkinin geri tepmesinin kaçınılmaz olduğu garip bir varlıktı o. Ortalama yarım yüzyıl önce alınan bu aracın ilk günkü gibi sağlam oluşu şaşırtıcı değildi. Babasının narin hallerine kıyasla pek zıt dururdu arabalara olan sevgisi; genelde antika saat tamir etmek ve eski kitapları ciltlemekle uğraşan bir adama çok aykırı düşüyordu bu işler. Onları on üç yıl evvel namertçe işlenmiş bir cinayete kurban verdikten sonra zaman genel tabiriyle anlamını çoktan yitirmişti. Anıların keskin hatları her ne kadar zamanla silinip gitse de, bıraktığı armağanın yakıcı tadı hala dudaklarındaki canlılığını korumaktaydı. Ufak bir konvoy halinde peşi sıra dizilmiş araçları takip ederken, çalınan kısa bir kornayla mahmur gözlerini kırpıştırıp çiftlik yoluna saptı. Yazın son günlerinde verilen davetlerin hep buruk bir tadı olurdu fakat dakikasında yeni bir tazelik verirdi. Bir devir kapanır, hiç tanımadığınız bir sürü insanla bunu anlamsızca kutlar sonra dünyanın bir başka ucundaki evinize dönerdiniz. Her ırktan bir başka canlı, kimisinin konuştuğu dili bile anlamaz, yaşlı bir kokonanın sizi bu yabancıya takdim edişini manasız gözlerle izlerdiniz. Keyif alıyormuş gibi görünmek esas kuraldı. Anlam veremediği bir diğer olay ise gelenekselliğe duyulan özlemdi. Özel bir organizasyon olmadığı sürece geleneksel olmanın hiç eğlenceli bir yanı yoktu. Polonya'nın koyu Katoliklerinin boy gösterme fırsatını yakaladıkları bir davete dönüşür, onların arasında dolanırken, sevilmeyen Yahudi kızı, üstelik özrü kabahatinden büyük bir şair olan kadının cinsiyetsiz evladı olmak en eğlenceli espiri konusu olurdu. Tabii ortaya sunulan sözler Nils'e ait olunca espirilerin dozu onlara fazla gelirdi ve hemen küserlerdi. Özellikle erkeklerini ve oğullarını savaştan kaçırıp, meraklı gözlerin hevesini söndürmek için çeşitli dedikodular üreten kadınların mücadelesi gerçekten fotoğraflanmalıydı. Neyseki ailesi, yakın akrabaları kendi kafasından insanlardı ve meşhur Kaçık Wójcik Ailesiyle kimse uğraşmaya cesaret edemezdi.
Konvoy yavaş yavaş taşıdığı insanların dağılmasıyla ıssızlaşırken, yeni teşrif etmiş diğer misafirleri de inceleme fırsatı buluyordunuz.
Yavru baykuşlar gibi başını yana yatırıp, bakışlarını da kendisine dikmiş olan Meredith ile burun buruna geldiğinde ufak bir çığlık atıp geriye kaçacaktı neredeyse. Henüz yirmili yaşlarını yarılamış olmasına karşın sapsarı kafaları olan ikizleriyle hiçbir davetten geri kalmıyordu. Büyükbabası tarafından ona emanet edildiğinden aklına esen her şeyi söylemekten çekinmiyordu, hoş, pek lafını esirgemezdi ama patroniçe edaları izinliydi bu sefer.
"Geleneksel dediler, geleneksel! Sanki tiyatroların soyunma odasından eline geçen ilk şeyi bulup üstüne geçirmişsin"
"Heey, saçmalama bu etek Gaultier'den."
"Etek mi? Seni salak- ne eteği?"
"Tam etek sayılmaz aslında. Böyle açınca kısa pantolon çıkıyor, ne hoş değil mi? Hem ceketim gayet geleneksel. Kep nasıl? Bana öyle bakma, en son takım elbise giydiğimde olanları biliyorsun. Marlene Dietrich espirisi kaldıramayan çok insan gördüm."
Nils, eteğin geniş yırtmacını çekince göstermeden açmış içindeki kısacık pantolonu gösteriyordu sivri bir sırıtmayla. Üstünde kırmızı askeri bir ceket ve siyah bir asker kepini yanlamasına oturtmuştu başına. Yakasındaki madalyalar ve sarı, bukleli saçları dağınık olsa da şık ve geniş bir balık sırtı modeliyle örülmüştü.
Meredith çok kızdı. Eteklerini toprağa bulanmasın diye iki eliyle kaldırmış, büyük adımlarla sinirli bir boğa misali Nils'in üzerine geliyordu. Son anda gösterişli arabalara merak duyan ufak oğullarını farkedince dikkati dağılmıştı. Hemen onlara döndü, Lehçe konuşmayı özellikle seçmişti;
"Malcolm! William! Hemen uzak durun o arabadan! Hey siz ikiniz, koşuşturup durmayın, burada kaybolursanız kimse sizi bulamaz. Ev sahibi bayanın ufak hizmetçileri olursunuz yoksa, hikayeyi biliyorsunuz."
Ufak William, Malcolm'a göre daha korkaktı, mavi gözleri kocaman kocaman açıldı. Erkek kardeşinin ceketini çekiştirerek uzaklaştırmaya çalışıyordu arabadan.
"Hişt! Malcolm duymadın mı? Yaşlı kadınların hizmetçisi olmak istemiyorum. Her gün bize banyo yaptırıp kulaklarımızın arkasını yıkayacak, sonra da papyon takmak zorunda kalacağız. Sonra büyüyünce bizi çirkin kızıyla evlendirecek! Sana diyorum... Kırmızı tırnaklı, konken oynayan ve paramı harcayan bir kızla evlenmek istemiyorum!"
Son cümle haylaz ikizde müthiş bir etki yaratmış olacaktı ki gürlemek üzere olan annelerinin arkasına usulca sokuldular. Nils ufaktan ufaktan ortamdan tüymeyi planlarken birisine daha çarptı. Ville Riska! Hah ne güzel bir rastlantıydı. Adamın o kadar korkunç bir ifadesi ve soğuk bakışları vardı ki, insan düşüp bayılabilirdi. Belki de deliliğin en somut kanıtıydı bu adam. Evinden aylarca çıkmadan oturabilirdi. Antikacı dükkanı şehirlerinde epey popülerdi ama ondan bir şey satın olmak imkansızdı. Çok değerli müşterileri bile kafası bozulduğu an dükkandan attığı oluyordu. Tüm bu bozukluğuna karşın o kadar güzel bir adamdı ki, insan hayran kalıyordu. Siyah silindir bir şapkanın altından dağılan sarı bukleli saçları omuzlarını buluyordu. Oldukça sade ve şık giysileri kusursuzdu. Mesafeli bakışlarını Meredith'e dikti, kızı gerçekten gereksiz ve ikinci sınıf buluyordu. Hele veletlere tahammülü olmayan bir adam için kabus gibiydiler. Nils adamın yanına geçerek safını belli etti. İşaret parmağını çocuklara salladı.
"Bakın veletler, koşuşturup gürültü çıkarmayın, yüksek sesle konuşmayın ve terli ufak parmaklarınızla hiçbir şeyin üstüne leke bırakmayın. Ayrıca dilinizi bilmeyen misafirlere ayıp şeyler söylemeyin. Bunun için benim yaşıma gelmeniz gerekiyor, tamam mı?"
Ville Riska'nın suratında beliren çok kısa mimik değişimi, Beatrica ve Ichabod'ın uzaktan seslenmesiyle yarıda kesilmişti. Artık kalabalığın içine girme vakitleri gelmişti demek, ne heyecan verici. Hayat kurtaran ufak ekipmanını ve üstünü başını kontrol ederek bahçenin iç kısmına ilerlediler. Sırayla ev sahibiyle görüşürlerken kıa bir tereddüt çökmüştü gözlerine. Davetler kimi zaman eğlenceliydi, daha yirmilerine ulaşmadan tanıştığı Julien isimli haydut sayesinde hevesi kursağında kalmıştı gerçi. İşte şimdi onun yine burada olma ihtimalinden korkuyordu. Bakışları davetliler arasında tanıdık simalar ararken kulağının dibinde başlayan konuşma tüm dikkatini çekti.
"Ah, işte ufak Nils de gelmiş. Bir bakayım sana, ne kadar büyümüşsün. Çokta güzelleşmişsin, şuna bir baksana Konstantin. Neredeyse seni on beş yıldır görmüyoruz. O zamandan belliydi bu kadar güzel olacağın. Bir de ayakkabılarına bayıldım!"
"Teşekkürler bayan Onegin, çok tatlısınız. Büyükbabam sık sık sizin güzelliğinizden bahseder büyükannemi kıskandırmak için. Hiçte abartmamış. Ayrıca çok hoş bir eviniz var, size bir kaç hediye getirdim. Umarım boş bir iki duvarınız vardır. Unutmadan, onlar da en geç yarim saate gelirler, ufak bir kaza atlattılar ama korkmayın mühim bir şey değil"
Yaşlı çiftin kibar karşılaması ve samimi buldukları kişilerin suratlarında bırakılan şu mıncıklama mühürünü de aldığına göre masaya geçebilirdi. Meredith ve veletlerinden uzak, Flavius'un ve Bay Riska'nın bayık muhabbetlerini duymayacağı, ayrıca Beatrice'ın fazla chanel no:5 kokan muhabbetini hissetmeyeceği sessiz bir köşeye geçecekti. Kalabalıktan uzak bir köşe hayalleri kurarken gözüne çarpan Marlon ve yanındaki ufaklıkla keyfi birden bire yerine geldi, ne büyük tesadüf. Fazla vakit kaybetmeden yanlarına gitti. Adamın başı kalabalık olduğu için fırsattan istifade karşısındaki koltuğa oturdu. İtiraf etmeliydi ki, sıradışı bir adamdı. Garip bir gizemi ve göz alıcılığı vardı. Yüzündeki değişmeyen ifadeye karşın gizlediği bir yerlerde tatlı bir adam olduğuna emindi. İnsanların boş bulundukları anları izlemekten keyif aldığından etraftaki kalabalıkla girişmek üzere olduğu sohbete kulak kabarttı.