Profesör Alımları

YEL YAVRUSU;

Soğuk, taştan zemin üzerinde sürünen bir çift beyaz ayak. Şişmiş damarlar tarak kemikleri üzerinde asice belirmiş, rengini kaybetmiş solgun tırnaklar. Geceliğinin etekleri arsızca bacaklarına değiyor genç kızın. Sinsi adımları yatak odasını arşınlıyor sessizce, öyle sessiz ki bedenini hissedemiyor genç kız. Ruhu vücudunu terk etmiş gibi hafif bedeni. Bu duyguyu sevdiğini düşünüyor, gülümsüyor kendi kendine. Niyeti baştan çizik bunun, kafayı sıyırmış olmalı! Gecenin bir yarısı yatakhanede Quidditch cüppesini arıyor Arsız Gressiuva, kendi uyumadığı gibi diğerlerini de uyutmayacak! Bunun genç kız için bir önemi yok elbette, içi süpürgesine binmek için yanıp tutuşurken yatakhaneyi sel bassa umurunda mı olacaktı sanki? Üzerinde gümüş desenleri olan yeşil cüppesini sandığından hızla çıkartıyor; sandığın kapağı sertçe aşağıya vururken genç kız her ihtimâle karşı yatağının arkasında, pusuda bekliyor. Birkaç mızmızın da sesi kesilir kesilmez telaşla geceliğini soyuyor üstünden. Nefis, beyaz teni ay ışığında parıl parıl parlarken gece kadar karanlık ve ıssız bakışları ayakkabılarını arıyor. Buluyor, buluyor sonunda! Bir arbede içinde ayakkabılarını ayağına, cüppesini üzerine geçiriyor. Hava durgun, Gressiuva durgun havayı seviyor. Quidditch için mükemmel bir gece olduğunu düşünüyor, pencereden dışarı baktığında bucaksızlığını hayretle sezdiği Quidditch sahasına dalıp gidiyor gözleri. O an havada süzülmenin kalbinde yaratacağı heyecanı düşünüyor, içini hoş bir titreme alıyor. Bunu hayal etmek bile Solita’yı, yıllanmış bir şişe şarabı tek dikişte bitirmişçesine sarhoş edip, kendinden geçirebiliyor. Yüzündeki soğuk gülümseme ile gerilmiş dudakları ay ışığının tacizine uğruyor, parlıyor. Genç kız saçlarını elleriyle karıp, yatakhanenin kapısına doğru ilerliyor. Gecenin gizemine bürünmüş, karanlık bakışlar… Gözleri üzerindeki cüppenin yeşilini taklit etse bile, karanlık kıskanıp o gözleri saklamayacak mıydı? Siyah, ona böylesine tutkuyla vurulmuşken; onu böylesine sakınırken koridorlara çıkan Haylaz Gressiuva’yı hangi insanoğlu fark edecekti? Zindanların küf kokusu cüppesine siniyor, süpürgesi sağa sola çarpsa da Haylaz’ın fark edip de çözemediği gücüm onun fark edilmemesini sağlıyor. Bahçeye çıktığında Solita daha bir yeşil görünüyor, gözleri ise o muazzam parlaklığından ödün vermemiş. Heyecanı bacaklarını titretiyor, parmakları süpürgesini daha bir evhamla kavrarken zihni bir an için tatlı uykunun esiri oluyor. İçi geçen genç kızın gözleri dehşetle açılıyor birden. Duyduğu sesle kaşları çatılıyor, bakışları şatodan gelen seslerin olduğu tarafa kayıyor. ‘Gressiuva hazır gibi, Mike. Sanırım süpürgemin tozunu yutmak için fazla acele ediyor, ne dersin?’ Gecenin karanlığıyla uyum sağlamış siyah saçları omuzlarından uçuşuyor bahçeye çıkan kızın. Gressiuva onun koyu kırmızı cüppesini bir an için seçemese de üzerine ne giydiğini tahmin ediyor. Başka ne olabilirdi ki? Sarışın saçlarını elleriyle bir kez daha kararken sinsi bakışları ay ışığında aydınlanıyor. ‘Dikkat et de, süpürgem seninkinin hakkından gelmesin Bulanık Cursey!’ Son iki kelimeyi çok daha vurgulu söylüyor Haylaz, pek de sevimli sayılmayacak bir gülümsemeyle dilini dişlerine değdiriyor. Cursey’in yüzündeki tedirgin ifade Solita’yı daha da yüreklendiriyor, bu su götürmez bir gerçek! On dört yaşında bir çocuk için hayli sıska olan Haylaz Gressiuva göğsünü şişiriyor, çünkü o sırada arkadaşları Stollen ve Parcié kapının önünde ona sırıtmakta. Gressiuva’nın kaşları alayla kıvrılıyor, hiçbir şey söylemeye gerek duymuyor. Ona göre bu bulanıkla konuşmak, onun ‘cesurcukcuk’ laflarını dinlemek vakit ziyanlığı. Cursey ve –Gressiuva’ya göre- pek ezik birkaç arkadaşı süpürgelerini sertçe kuru toprağa vuruyorlar. Hakemlik yapacak olan Lewis şatodan aceleyle çıkarken pantolonunun düğmesini iliklemekle oyalanıyor. Kaybolan birkaç dakika daha… Yüzünden korku akıyor, ancak bu maçı yönetmeli. Yoksa Gressiuva onu bir güzel benzetecek. Peşinden sürüklediği sandığı taşımak için diğerlerinden yardım istercesine bakıyor suratlarına. ‘E hadi?!’ Solita yerinden dâhi kımıldamıyor, hamallık yapmak pek de ona göre değil! Birkaç kişi Lewis’a yardım etmek için sandığın başına geçiyor. ‘Pis muggle dölleri! Çekilin şuradan!’ Gressiuva yine bedeniyle tezat, güçlü bir sesle haykırıyor. Asasını uzatıyor sandığa. ‘Locomotor Motris!’ Sandık asa doğrultusunda havalanırken Cursey ve arkadaşlarının yüzüne hazımsız bir ifade yerleşiyor. Keyifle sırıtan Gressiuva, Lewis’ın kendisine teşekkür ettiğini duyuyor. Yüzündeki tatminkâr ifade… Başını onaylarcasına sallamakla yetiniyor, Lewis bir Hufflepuff öğrencisi ve Solita kendi binası dışındaki -bir başka bina mensubu- öğrencilerle konuşmaktan hoşlanmıyor. Son altmış metre. Altmış küsur adım bekleyemeyecek kadar sabırsız. Süpürgesine binip diğerlerini geride bırakıyor. Ta ki Quidditch sahasının ortasına varıncaya kadar… Sandık gürültüyle kuru toprağa iniyor, Solita da başında hazır bekliyor. Şimdi Lewis görevini yapmalı, değil mi? Lewis anahtarla göremediği kilidi zorluyor. Birkaç dakikalık bir uğraş sonunda sandık açılıyor. Lewis topları çıkarmadan önce Vahşi Quidditch’in kurallarını anlatmaya koyuluyor. ‘İyi dinleyin. İki Bludger ve bir Quaffle ile oynayacaksınız. Kaleleri aydınlatmaları için yatakhanende iki arkadaş ayarladım. Eh, biraz da bu kapışmayı merak ediyorlar. Ehm, neyse. Bir kaleci olacak ve diğerleri atak yapacak. Buraya kadar zor bir şey yok. Asıl iş Bludgerlardan korunmakta. Vurucu olmadığı için her an üstünüze bir Bludger gelebilir. Bu yüzden çok ama çok dikkatli olun.’ Cursey yerinde huzursuzca kıvranırken Gressiuva soğuk sesiyle ağır ağır konuşmaya başlıyor. ‘Öğüt dinlemeye gelmedik, Lewis. Bu oyunu daha önce tam yedi kez oynadım.’ Zavallı çocuk pörtlek gözlerini Gressiuva’dan kaçırırken maçın on sayıda biteceğini söyleyerek konuşmasını sürdürüyor. Kısa bir maç olacak. Gressiuva arkadaşlarına dönüyor yavaşça. Daha önce pek çok kez çalıştığı arkadaşları ona itimat dolu bakışlar fırlatırken Gressiuva elini çenesine götürüp Lewis’ın sandığı açmasını seyre koyuluyor. Yaramaz Bludgerlara baktığında içi titriyor, nereden geldiğini bilmediği bir his tüm bedeni sarsıyor. Haylaz bunu önemsemiyor, korkuya mahal vermiyor zihninde! Gressiuva olmak en başta güçlü görünmek anlamına gelir. Maç başlamak üzere. Oyuncular yavaşça havalanıyor, tribünlerde duran iki kişi asalarıyla kaleleri aydınlatmakta. Gressiuva ve Cursey ay ışığının aydınlattığı kırmızı topu tutan Lewis’ın iki yanına diziliyorlar. Lewis düdükle birlikte hava atışı yapıyor, belli-belirsiz bir karaltı nazlıca havaya yükselirken Gressiuva’nın parmakları Quaffle’ı hâkimiyeti altına alıyor. Gressiuva’nın bu başarısı pek de tesadüf sayılmaz aslında. Slytherin Quidditch Takımına ikinci sınıfta arayıcı olarak girdi. Üçüncü sınıfta takımın kaptanlığını da yüklendi. Dördüncü senesinde yine kaptan, yine arayıcı olarak oynuyor. Cursey’in ona meydan okuması bile komik geliyor Gressiuva’ya. Parcié Haylaz’ın attığı topu yakalayıp Cursey’in kalesine doğru süzülüyor. Bu sırada gecenin karanlığında fark edilmesi imkânsız Bludgerlardan biri Parcié’nin süpürgesine çarpıyor. Neyse ki şiddetli bir çarpma değil bu, sadece topun Cursey tarafına geçmesini sağlıyor. Maçın henüz başı, Gressiuva endişelerini bir kenara bırakıyor. Top Cursey’in eline geçiyor ve Quaffle inanılmaz bir hızla kaleden geçiyor. İlk sayıyı Cursey’lerin yapması Gressiuva’yı daha da hırslandırıyor. Atağa kalkan kızıl saçlı, çilli çocuğun dengesini süpürgesiyle alt-üst eden Gressiuva Quaffle’ı tekrar ufak parmakları arasına alıyor. Gözleri şimdi sadece kaleyi görüyor, sarışın saçları peşinden sürüklenirken genç kız topu Parcié’ye atıyor. Parcié atış için kollarını kaldırıyor … o da ne? Topu hemen gerisinden yükselen Gressiuva’ya fırlatıyor, hem de gözlerini kaleciden ayırmadan! Kurtarış için sağa kayan kaleci Gressiuva’nın yıldırımdan hızlı atışı karşısında hiçbir şey yapamıyor. Cursey şaşkın bir ifadele süpürgesi üzerinde yalpalıyor. Lewis bağırıyor: ‘Durum bir-bir!’ Sesi pek duyulmasa da Gressiuva ne demek istediğini anlıyor. Hücum sırası Gressiuva’da. Yetenekli ufaklık Quaffle’ı parmakları arasında gezdirirken Cursey’in beş karış suratını sıyırıp geçiyor. Çifte darbe zamanı. Parcié ile süpürgeleri birbirine yaklaşıyor. Top Parcié’de, ancak ne fark eder ki? Süpürgeleri birbirine çok yakın ve savunmadaki Cursey’e doğru amansızca ilerliyorlar. Ya Gressiuva ve Parcié ile çarpışmayı göze alacak, ya da bu yoldan çekilecek. Gressiuva ana dilinde bir nâra atarak sırıtıyor. Cursey ise son ana kadar yerinden kımıldamıyor. Gressiuva keyifli bir şekilde ayaklarını uzatıyor ileriye, acımak diye bir şey Gressiuva’nın damarlarında gezinmiyor ya hani! Cursey süpürgesini sertçe sola çeviriyor, bu riski göze alamıyor. Ancak hırsını Parcié’den çıkartıyor. Parcié durumu fark eder etmez topu Gressiuva’ya yollasa da Cursey’in darbesi karşısında epey bir sarsılıyor. Gressiuva arkasına dahî bakmadan kaleye doğru ilerliyor, kaleyi aydınlatan ışık gözlerini kamaştırıyor. Süpürgesi üzerinde üç yüz altmış derece dönüşler yaparak tam gaz kaleye süzülüyor. Bu sırada top parmakları arasından hızla çıkıp kaleyi boyluyor. Sayıların bu kadar çabuk alınmasının, kalecilerin bu kadar pasif olmasının bir sebebi var elbet. Işık kalecilerin üstünde kaldığından, karanlıktan gelen cismi seçmeleri zor oluyor. Gressiuva ikinci sayılarını bulmanın gururu ile hücuma tekrar başlamak üzere kaleci Stollen’ın yanına dönüyor … derken sert bir çarpma sesi ile Gressiuva süpürgesiyle birlikte düşüyor. Düşüyor. Toprak zemine çarpan bedeni tüm havadakileri hayretler içinde bırakıyor. Bu sırada kulelerden birinin ışığı yanıyor, bunu fark eden Lewis, yatakhane arkadaşları, Cursey ve Cursey’in arkadaşları Quidditch sahasını hızla terk etmeye koyuluyorlar. Işığı yanan oda Müdür odası, Parcié ve Stollen hızla Gressiuva’nın anına iniyorlar. Süpürgesi pek bir günahsızca yatıyor toprak zemin üzerinde. Bedeni sere serpe soğuk toprak üzerinde yatan Gressiuva’nın kolu sanki bedenine hatalı bağlanmış gibi çarpık duruyor. Dizinin bükülmüş, diğer bacağı ise dümdüz durmakta. Genç kızın bedeni hiçbir tepki vermiyor. Stollen Gressiuva’yı derin bir nefesin ardından kucaklıyor. Parcié de süpürgesini silkeleyip omzuna alıyor. Müdür telaşla pencereye geçip Quidditch sahasındaki siluetlere bakınıyor. Birkaç saniye içinde ışık sönüyor, müdür bey olanlara bakmak üzere odasını terk ediyor. Stollen gecenin ayazını tüm bedeninde hissederken maçı kazandıklarını düşünüyor. Parcié’ye dönüyor. ‘Solita’nın sakatlanması, bu sene kupayı ancak rüyamızda görmemiz anlamına geliyor.’ Parcié endişeli bakışlarla şato merdivenlerini tırmanmaya koyulurken Stollen zindanlara yöneliyor. ‘Şifacıyı çağıracağım.’ Parcié’nin soğuk sesi koridorda yankılanıyor. Gressiuva’ya en yakın ikinci insan olan Parcié yeşil Quidditch cüppesini savurup hastane kanadına doğru yol alıyor. Bu sırada merdivenlerde müdür bey beliriyor, küçük Parcié olduğu yerde çakılı kalıyor. Güçlükle yutkunuyor, işlerin boyutu değişmiş gibi görünüyor.
*
Anlatan; Yel Yavrusu // O’nun her şeyde vârolduğuna inananlara…
Yazılış Tarihi; 04.07.2009