Zihinbendar / Zihinfendar Alımları

Bir anı, kimsenin göremeyeceği güzellikte olsun. Yunan kadınlar tüm güzellikleri ile khitonlarını da üzerine alarak gelsin ve sunsun sana gereken kurbanı. Bu kurban bir çiçek olsun yeter, zaten bir Tanrı değil, sadece ormanın sihirli bir yaratığısın. Bir Tanrı olmak için çok erken, ölümsüz olmak için fazla insansın. Yaşın gelince, o da sana bahşedilecek. Düşlerin gerçek olacak o gün, kurbanların daha da büyüyecek. Fakat şimdi gençliğini feda etmen gerek, ancak o zaman bu hakka sahip olabilirsin. Büyüyebilir, uzaklara varabilirsin böylece. Dünya'yı dolaşabilir, onu boynuzlarında tutan öküzün gerçek olup olmadığını anlayailirsin. Belki de adı Atlas'tır, omzu ağrımıştır ve biraz da sen tut diyecektir. Ona bir oyunun var mı, sana vereceği görevi kaldıracak gücün var mı? Ya bırakıp giderse seni öyle, ya dünyanın yükü hep omuzlarında kalırsa? Altın elmayı almak için değer mi sence? Altın elma nedir, ün müdür yoksa para mı, belki de çevreni saran dolu güzel kızı kastediyorlardır. Isırdın mı elmayı, nasıldı tadı, çürüktü değil mi? Eh normal, sonuçta milyonlarca yıldır o ağacın dalında asılı, dışındaki altın kaplama bile koruyamadı içindeki canlılığı. Oh hayır, tükürme sakın onu. Onu yutman gerek, o senin başlangıcındır, senin için en zehirlisidir, aynı zamanda en yararlısıdır. Değersiz ölümlü bedenden kurtulurken özgür bırakacağın kocaman bir ruhun var. Ruh kavramına inanır mısın Henrich? Sen bir hristiyan, bir müslüman ya da yahudi değilsin değil mi, Ermeni bile olsan? Hiçliğe inanıyorsun, ölüm senin için mutlak yok oluş demek. Oh ne yazık, ölümsüzlük de bir dahaki sefere artık.

Korkuyordu, evet, çok korkuyordu. Hayatında ilk defa bakanlığa bu amaçla geliyordu. Fakat korkmuyor taklidi yapmak çok kolaydı. Tertemiz, iyi niyetli, kusursuz yüzünde tatlı, hafif utangaç bir gülümseme ile korkusunu maskelemek kolaydı tabi. Tabi Nils'deki işve, etkileyicilikten eser yoktu bu gülümsemede. Ayrıca yakalanma ihtimali olursa kendisini kollayacak bir arkası yoktu sevgili genç baş şifacıları gibi. İkisini de kıskanıyordu bu açılardan. İşin garibi ikisinin de aynı yaşta olmalarıydı. -Belki evlenebilirlerdi de, uyarlardı birbirilerine- Gene de kendine göre bir kaç numarası olmadığını kimse iddia edemezdi. Derin bir nefes aldı etrafa çaktırmadan, sanki güzel bir koku almış da aşkla soluyormuş gibi görünüyordu dışarıdan bakana. Gözlerini hafifçe kısıp, başını dik tutarak etrafa baktı hemen ardından. Etraftaki kalabalık arasında yavaş adımlarla, adeta sıradan bir işi hallettirecek bir büyücüymüşcesine volta attı etrafta. Bazı tanıdıkları vardı elbette. Ancak o bazılarını bilerek tanımazdan geliyordu. Zira tanışıyor olmaları başlangıçta şüphe uyandırmasa da görevleri zincirleme tamamlamalarına büyük bir engel olurdu. Yüzüne takındığı tatlı ifadeyi ciddileştirdi daha sonra. Buraya ilk defa geldiği her halinden belli olan heyecanlı genç izlenimine artık ihtiyacı yoktu. Burası oldukça boştu. Boş olması garip gelmişti fakat bu işine gelirdi doğrusu. Bunun nedeni malumdu. Gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Bunu yaparken deminden beri konsantre olduğu Zihinbend büyüsündeki istikrarını azaltmamaya çalıştı. En ufak açıkta ayvayı yerdi. Bunu hiç de istemezdi doğrusu. Hatta liderleri olan kişi hiç mi hiç istemezdi. Buradan kurtulsa bile beceriksizliği yüzünden sonu gelirdi. Zaten melez bir örgütteki büyücü olması yüzünden pek gözde biri olduğu söylenemezdi. Bir çok kişi onun taraf değiştirmeye her an hazır olduğunu düşünüyordu, belki lider bile... Bu konuda onlara hak veriyordu doğrusu. Diğerlerinin aksine kendisinin başka seçenekleri vardı. Birden fazla seçeneği olan, özgür insanlara bu tarz örgütler asla güvenmezdi ve bu tarihler boyu hep olmuştu. Biraz nefeslenmek için gücünü biraz kısıtıladı. Bu esnada tamamen ve tamamen Jamie'ye ve o tatlı gülümsemesini düşünmeye odaklandı. Farklı düşünceye odaklanmak zihne engel çekten kolay geliyordu. Yaşı biraz daha ilerlediğinde belki bu kadar zorlanmazdı ama şimdi bu yetenekleri kullanamayacak hale gelmemek için arada dinlenmesi gerekiyordu.

Yerlere bir palto gibi uzanan cübbesinin önünü kapattı, ardından kapıya yaklaştı ve iç cebinde taşıdığı belgeleri çıkardı. Derin bir nefes alıp da her iki güce de odaklanarak içeri daldı. ''Bayan Myska, başkana imzalatmam gereken evraklar için önce size gelmemi söylediler.'' dedi ona kocaman bir gülümseme ile. Sarışın cadının yüzüne bakamıyordu bile. Gözlerini utangaç bir şekilde kağıda ve kızın ellerine dikmişti. Odaklanması için bu gerekliydi. Birazdan hazır olunca onun zihnine ulaşmaya çalışacak, gözlerine odaklanacaktı en kolay giriş için. Cadının olduğu masaya yaklaştı ve önüne kağıtları koydu. Tam o sırada bakışlarını kaldırdı ve ela, çekik gözlerini kızın tam gözlerine dikti. Fakat bunu beceremediğinden mi, yoksa başka şeyden dolayı mı, pek başaramamıştı aklında yabancı düşünceleri duymayı. Onun bildiklerini bilmek, onun gözlerinden kendine bakmak için odaklanmaya çalışıyordu ama hayır, tık yoktu. Bu beceriksizliği kendisini sinirlendirmişti. Fakat gülümsemesini yok etmedi. Biraz gerginleşse de halen sevimliliğinden bir şey kaybetmemişti. Cadı evrakları incelerken sabırsızca iç çekti. Sıkılmaya başlamıştı açıkçası, zaten devlet dairelerinden de, evraklardan da nefret ederdi. O daha çok hastaların, iksirlerin, ısırıkların adamıydı ve elbette ki de De Vries'in tehlikeli, özen isteyen işlerinin. Kendisini diğer elemanlardan ayıran tek özelliği de buydu işte. ''Teşekkürler.'' dedi evrakları geri alırken. En azından Sihir bakanının gittiği yere gidebilirdi bu evraklar sayesinde. (Bunlara herhangi bir kara büyü koymamıştı) Cadının yemyeşil gözlerine sıcak bir bakış attı, ardından iyi günler dilekleri ile odasından çıktı kızın. Aklına sonradan dankladı kızın Zihinbend özelliği olabileceği. Kendi kendine güldü, biraz da deli gibi. İçeride o kadar gerilmişti ki bunu hiç düşünmemişti bile. Ondan bilgi sızdırmanın tek yolu onu orada kıskıvrak yakalayıp cisimlenmek, ardından ona işkence yapmak olurdu büyük ihtimalle. Ancak görevinin tanımı içinde bunlardan herhangi biri yoktu. Zira o eylem adamı değil, casustu ve casusların etkisiz olarak kalması gerekiyordu. Evrakları geri cebine yerleştirirken yakınındaki adamın zihnine yoğunlaştı, onun aklındakileri bilmeyi istediğini düşünerek yüzüne baktı. Adam kendisine anlamsızca bön bön bakarken onun tüm günlük dertlerinin, kafasında dolanan bilgilerin teker teker, sonra ansızın hücumunu hissederken kendine güveni yeniden geliyordu. Bu biraz zorlayıcı olmuştu işte. En iyisi biraz dinlenmek için dışarı çıkmak, bir öğle yemeğinden sonra iyice toparlanıp da öyle gitmekti muhatap olacağı kişiye.